Βίκτορ Φρανκλ 1905 έως 1997 (92)
Όσο περισσότερο ξεχνάει κανείς τον εαυτός του, υπηρετώντας έναν σκοπό ή αγαπώντας κάποιον άλλο, τόσο πιο ανθρώπινος είναι.
ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ
«Μη επιδιώκετε την επιτυχία – όσο πιο πολύ την επιδιώκετε και τη θέτετε ως στόχο, τόσο πιο πολύ θα τη χάνετε. Γιατί την επιτυχία, όπως και την ευτυχία, δεν μπορείτε να τις κυνηγήσετε· πρέπει να προκύψουν, και προκύπτουν μόνο ως ακούσιο επακόλουθο της αφοσίωσής σας σε ένα σκοπό που υπερβαίνει τον εαυτό σας ή ως υποπροϊόν της αφοσίωσής σας σε έναν άλλο άνθρωπο, εκτός του εαυτού σας. Η ευτυχία μπορεί μόνο να «συμβεί», και το ίδιο ισχύει και για την επιτυχία: το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να της επιτρέψετε να εμφανιστεί με το να μη φροντίζετε γι’ αυτήν. Θέλω να ακούτε ότι σας προστάζει να κάμνετε η συνείδησή σας, και να συνεχίζετε να το κάμνετε με όλη σας την επίγνωση [με φιλότιμο]. Τότε θα ζήσετε για να δείτε ότι μακροπρόθεσμα –μακροπρόθεσμα, λέω!– η επιτυχία θα σας ακολουθήσει, ακριβώς επειδή θα έχετε πλέον ξεχάσει να σκέφτεστε γι' αυτή».
Ο Φρανκλ από 3 χρονών ήθελε να γίνει γιατρός, όπως έχει πει, από μικρός «σκεφτόμουν μερικά λεπτά σχετικά με το νόημα της ζωής γενικά και το νόημα της επερχόμενης ημέρας ειδικότερα. Έφηβος γοητεύτηκε από τη φιλοσοφία και την ψυχανάλυση και άρχισε να αλληλογραφεί με τον Φρόιντ υπό την επίδραση του οποίου έγινε ψυχίατρος. Αρχικά ενδιαφέρθηκε για την ψυχανάλυση του Φρόιντ, το 1924 εντάχθηκε στην «Εταιρεία για την Ατομική Ψυχολογία» του Alfred Adler, το 1927 αποκλείστηκε από την Εταιρεία επειδή είχε «αποκλίνουσες ιδέες». Αργότερα επηρεάστηκε από τη φιλοσοφική ανθρωπολογία του Max Scheler. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου εργάστηκε ως ψυχίατρος σε νοσοκομείο της Βιέννης. Παρά το γεγονός ότι του χορηγήθηκε βίζα για της ΗΠΑ, παρέμεινε στην Αυστρία προκειμένου να προστατεύσει τους Εβραίους γονείς του. Στις 25 Σεπτεμβρίου του 1942, ο ίδιος και η οικογένειά του στάλθηκαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Στις 19 Οκτωβρίου 1944 μεταφέρθηκε με τη γυναίκα του στο Άουσβιτς και τις 25 Οκτωβρίου 1944 κατέληξε στο Νταχάου όπου έμεινε μέχρι τον Μάρτιο του 1945. Απελευθερώθηκε στις 27 Απριλίου 1945. Σύντομα πληροφορήθηκε ότι η σύζυγός του η οποία ήταν έγκυος είχε πεθάνει σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Όπως και οι γονείς του και ο αδελφός του.
Το 1948 ξαναπαντρεύτηκε. Και η δεύτερη σύζυγος του ήταν νοσοκόμα, έκανε μαζί της μία κόρη. Από το 1945 μέχρι το 1970 ο Φρανκλ ήταν επικεφαλής της Νευρολογικής κλινικής της Βιέννης. Υπήρξε καθηγητής Νευρολογίας και Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο της πόλης και πρόεδρος της Αυστριακής Ιατρικής Εταιρείας της Ψυχοθεραπείας. Έγινε καθηγητής στο Χάρβαρντ και στο Στάνφορντ και 28 φορές ανακηρύχθηκε επίτιμος Διδάκτωρ σε διάφορα Πανεπιστήμια. Από το 1961 έδινε διαλέξεις σε πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο και έλαβε πολλά σημαντικά βραβεία. Έγραψε 39 βιβλία του μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες και το πρώτο του βιβλίο, «Το Νόημα της Ζωής» έχει πουλήσει πάνω από 12 εκατομμύρια αντίτυπα. Ο Βίκτωρ Φρανκλ δίδασκε μέχρι το 1996. Πέθανε από ανακοπή της καρδιάς στις 2 Σεπτεμβρίου 1997.