ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Λορέντζος Μαβίλης 1860 έως 1912 (52)

Χυδαία γλώσσα δεν υπάρχει. Υπάρχουσι χυδαίοι άνθρωποι.


ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ



Ποιήματα

Ο Λορέντζος Μαβίλης ήταν Έλληνας ποιητής και αγωνιστής για την ελληνική ανεξαρτησία. Γεννήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 1860 στην Ιθάκη, σε μια εύπορη αστική οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν δικαστικός με ρίζες από Ισπανία (ο παππούς του ήταν ο Ισπανός πρόξενος στο νησί που είχε παντρευτεί Κερκυραία και παρέμεινε στα Επτάνησα), η μητέρα του ήταν ανιψιά του Καποδίστρια. Ο Λορέντζος φοίτησε στο ιδιωτικό εκπαιδευτήριο «Καποδίστριας» και είχε δάσκαλο τον Ιστοριογράφο Ιωάννη Ρωμανό ο οποίος τον σύστησε στη λέσχη της «Αναγνωστικής Εταιρείας Κέρκυρας», εκεί γνωρίστηκε με όλους τους πνευματικούς ανθρώπους του νησιού. Από 16 χρονών ξεκίνησε να γράφει ποίηση και το 1878 γράφτηκε στην φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ένα χρόνο μετά έφυγε για την Γερμανία όπου σπούδασε γλωσσολογία και φιλοσοφία.

Το 1890 αναγορεύτηκε διδάκτωρ της φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο Έρλαγκεν της Βαυαρίας έχοντας έρθει σε επαφή με την φιλοσοφία τόσο του Νίτσε όσο και των ανατoλικών θρησκειών. Κατά την παραμονή του στην Γερμανία έγραφε λυρικά ποιήματα, έκανε μεταφράσεις καθώς γνώριζε 6 γλώσσες, συμμετείχε σε τουρνουά σκακιού και παράλληλα δημοσίευε σκακιστικά προβλήματα σε περιοδικά της εποχής. Επέστρεψε το 1893 στην Κέρκυρα και έστρεψε το ενδιαφέρον του στον απελευθερωτικό αγώνα της Ελλάδας. Το 1896 ανέβηκε στα Λευκά όρη των Χανίων και πολέμησε στην Κρητική επανάσταση κατά τον Τούρκων, το 1897 συγκέντρωσε εβδομήντα Κερκυραίους εθελοντές και με δικά του έξοδα πήγαν να πολεμήσουν τους Τούρκους στην Ήπειρό, εκεί τραυματίστηκε στο χέρι.

Καταπτοημένος από την αποτυχημένη εκστρατεία αποσύρθηκε από τα κοινά ως το 1910, τότε πείστηκε να βάλει υποψηφιότητα με το κόμμα των Φιλελευθέρων του Βενιζέλου. Εξελέγη βουλευτής και ιστορική θα μείνει η αγόρευσή του στην Βουλή για την υπεράσπιση της δημοτικής γλώσσας την οποία οι καθαρευουσιάνοι αποκαλούσαν χυδαία: «Δεν υπάρχει γλώσσα χυδαία» είπε «μόνο χυδαίοι άνθρωποι!».

Ο Μαβίλης παρά τον πατριωτισμό και την ανιδιοτέλεια του δεν κατάφερε να εκλεγεί στις επόμενες εκλογές γιατί δεν δέχτηκε να συμμετάσχει στον θεσμό του ρουσφετιού και τον εξυπηρετήσεων. Εκείνος ήθελε να προσφέρει στην πατρίδα του και μόλις ξέσπασε ο Βαλκανικός πόλεμος, έτρεξε, παρά τα 53 του χρόνια, να καταταγεί εθελοντής. Αυτή την περίοδο είχε ένα φλογερό ερωτικό δεσμό με την ποιήτρια Μυρτιώτισσα (Θεώνη Δρακοπούλου) όμως δεν σκέφτηκε την καλοπέραση του ούτε πτοήθηκε όταν τον απέρριψε ο ελληνικός στρατός λόγω ηλικίας. Κατατάχθηκε στο σώμα των Γαριβαλδινών, μιας ομάδας από Έλληνες και ξένους υπό την αρχηγία του Ιταλού στρατηγού Γαριβάλδη και έτρεξε να πολεμήσει για την απελευθέρωση της Ηπείρου. Στις 28 Νοεμβρίου 1912 στο χωριό Δρίσκος, κοντά στα Γιάννενα, οι Τούρκοι εξαπέλυσαν σφοδρή αντεπίθεση κατά των Γαριβαλδινών που είχαν προχωρήσει αρκετά, ο Μαβίλης πολέμησε ηρωικά, ώσπου κάποια στιγμή μια σφαίρα τρύπησε τα μάγουλα του. Την ώρα που μεταφερόταν αιμόφυρτος προς το πρόχειρο χειρουργείο, ένα δεύτερο βόλι στον βρίσκει επίσης στο στόμα.

Στο χειρουργείο βρισκόταν λιγότερο χτυπημένος ο αρχηγός της ομάδας τους Ρώμας, του έδωσε το χέρι του λέγοντας: «Σε συγχαίρω απ' την καρδιά μου!» Ο Μαβίλης δεν μπορούσε να μιλήσει και δυσκολευόταν να αναπνεύσει. Τους έκανε νόημα να του δώσουν χαρτί να γράψει αλλά δεν πρόλαβε, την επόμενη στιγμή είχε πεθάνει.

Ο ποιητής Μαβίλης, εκτός από μερικά ποιήματα που δημοσίευσε σε περιοδικά, δεν εξέδωσε καμία ποιητική συλλογή όσο ζούσε. Τα άπαντά του κυκλοφόρησαν στην Αλεξάνδρεια το 1915.