Χυδαία γλώσσα δεν υπάρχει. Υπάρχουσι χυδαίοι άνθρωποι.
Αχ! Κόσμε, πόσο είν’ όμορφη η θωριά σου σ’ αυτόν που σε θωρεί, είναι κρυμμένα, κόσμε, τα θεριά σου.
Στην κορφή της ζωής, όπου ροδίζει, Της Λευτεριάς αμόλευτος αγέρας, Και σαν ήχος αθάνατης φλογέρα, Η ποίηση, αηδόνι θείο, καλοκαρδίζει.
Καλότυχοι οι νεκροί που λησμονάνε την πίκρία της ζωής.
Περισσότερα
Αρχική Σελίδα
|