ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Βικέλας 1833 έως 1908 (75)

Βάσις της ευτυχίας η άγνοια του μέλλοντος.


ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ

Λουκής Λάρας

Η αρχική σκέψη για τους πρώτους σύγρονους Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν να γίνουν στο Παρίσι, αλλά ο εμπνευσμένος λόγος του Βικέλα ανέτρεψε την κατάσταση: «...Στην Αθήνα, ασφαλώς δεν θα έχουμε τη δυνατότητα να οργανώσουμε μεγαλοπρεπείς γιορτές, αλλά τις πολλές ελλείψεις μας θα αναπληρώσει η εγκαρδιότητα της υποδοχής μας. Δεν θα προσφέρουμε στους επισκέπτες μας διασκεδάσεις άξιες προς την περίσταση, αλλά έχουμε να δείξουμε τα µνηµεία και τα ερείπια της αρχαιότητος και να τους οδηγήσουμε στους τόπους όπου τελούσαν οι αρχαίοι Έλληνες τους αγώνες τους…» είπε και συνεπήρε τους συνέδρους, οι οποίοι ψήφισαν ομόφωνα υπερ της Αθήνας όπου και έγιναν τελικά το 1896 οι αγώνες.

Ο Δημήτριος Βικέλας (1833-1908) ήταν Έλληνας λόγιος, ποιητής και πεζογράφος, πρώτος πρόεδρος της Διεθνούς επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων το 1896, ιδρυτής του συλλόγους προς διάδοση των ωφελίμων βιβλίων. Το μυθιστόρημα του Λουκής Λάραςς στο οποίο αποτύπωσε την ελληνική κοινωνίας κατά την εποχή της ελληνικής επανάστασης, αποτελεί ένα σημαντικό έργο για την εξέλιξη της νεοελληνικής πεζογραφίας. Γεννήθηκε στην Ερμούπολη της Σύρου στις 15 Φεβρουαρίου του 1833 αλλά από την ηλικία των τεσσάρων ετών εγκαταστάθηκε αρχικά στο Ναύπλιο και έπειτα στην Κωνσταντινούπολη όπου διατηρούσε η οικογένεια του εμπορικές επιχειρήσεις. Για ένα διάστημα εγκαταστάθηκε και στην Οδησσό λόγο των εμπορικών δραστηριοτήτων. Η μητέρα του η οποία ήταν ιδιαίτερα καλλιεργημένη του έκανε μαθήματα στο σπίτι μεταδίδοντας του την αγάπη για τη λογοτεχνία και την ποίηση.

Στα εφηβικά τοη χρόνια βρέθηκαν στη Σύρο και με τον συμμαθητή του στο Λύκειο Εμμανουήλ Ροΐδη, εξέδωσαν μια χειρόγραφη μαθητική εφημερίδα. Το 1851 στο σχολειό τους ανέβηκε το έργο του Ζαν Ρενέ "Έστερ" σε έμμετρη μετάφραση δική του. Το 1852 στάλθηκε στο Λονδίνο για επαγγελματική εξάσκηση στις επιχειρήσεις τους και παράλληλα σπούδασε Βοτανική επειδή ήταν το μόνο μάθημα που μπορούσε να παρακολουθήσει, λόγω ωραρίου. Τα ενδιαφέροντά του ήταν σταθερά φιλολογικά και μ' αυτά ασχολήθηκε σε όλη του την ζωή, (ποίηση, πεζογραφία, μεταφράσεις και ιστορικές μελέτες). Από το 1855 έγραφε ποιήματα, τα οποία δημοσίευε σε εφημερίδες και περιοδικά της Αθήνας ή υπέβαλλε στους ποιητικούς διαγωνισμούς του Πανεπιστημίου.

Το 1876 επέστρεψε στην Αθήνα, όμως η σύζυγος του εμφάνισε ψυχιατρικά προβλήματα και έζησαν αναγκαστικά κάποια χρόνια στο Παρίσι. Εκεί έγραψε τον Λουκή Λάρα και έκανε πλήθος μεταφράσεων. Παράλληλα έστελνε διηγήματα στις εφημερίδες. Από το 1897 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα ενώ η σύζυγός του κλείστηκε σε ψυχιατρική κλινική. Εκτός από τα επιστημονικά του έργα, ασχολήθηκε και με κοινωφελή έργα όπως την ίδρυση του Συλλόγου προς διάδοσιν ωφελίμων βιβλίων, το 1899, με γραμματέα τον Γεώργιο Δροσίνη, τον Οίκο των Τυφλών το 1898.

Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, ασχολήθηκε με τη συγγραφή των απομνημονευμάτων του. Μετά το θάνατό τους τις 20 Ιουλίου 1908 κληροδότησε την πλούσια βιβλιοθήκη του στον δήμο Ηρακλείου Κρήτης, ο οποίος ονόμασε τη βιβλιοθήκη του προς τιμήν του "Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη".