Νίκος Γκάτσος

ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ

  • Πότε θ’ ανθίσουνε τούτοι οι τόποι; Πότε θα 'ρθούνε κανούργιοι ανθρώποι, να συνοδεύσουνε την βλακεία στην τελευταία της κατοικία;

  • Με την πατρίδα τους δεμένη στα πανιά
    και κουπιά στον άνεμο κρεμασμένα
    Οι ναυαγοί κοιμήθηκαν ήμεροι
    σαν αγρίμια νεκρά
    μέσα στον σφουγγαριών τα σεντόνια

  • Γι αυτό λοιπόν κι εσείς παλληκάρια μου με το κρασί
    τα φιλιά και φύλλα στο στόμα σας
    Θέλω να βγείτε γυμνοί στα ποτάμια

  • Με τα περήφανα μάτια της οργισμένα
    Κι όπως οι αστραπές αλωνίζουν τα νιάτα



  • Μη γίνεσαι ΠΕΠΡΩΜΕΝΟΝ
    Γιατί δεν είναι ο σταυραϊτός ένα κλεισμένο συρτάρι

  • Έτσι κοιμάται ολόγυμνη μέσα στις άσπρες κερασιές
    Μια τρυφερή μου αγάπη
    Ένα κορίτσι αμάραντο σα μυγδαλιάς κλωνάρι

  • Δεν ωφελεί το παράπονο. Ίδια παντού θα ‘ναι η ζωή

  • Κι αν θα διψάσεις για νερό
    Θα στύψουμε ένα σύννεφο
    Κι αν θα πεινάσεις για ψωμί
    Θα σφάξουμε ένα αηδόνι

  • Παιδιά ίσως η μνήμη των προγόνων
    Να είναι βαθύτερη παρηγοριά
    και πιο πολύτιμη συντροφιά
    από μια χούφτα ροδόσταμο

  • Πόσο πού σε αγάπησα εγώ μονάχα το ξέρω
    Εγώ που κάποτε σ’ άγγιξα με τα μάτια της πούλιας

  • Τα ποιήματα είναι εύκολα. Η Ποίηση είναι δύσκολη...


    • Περισσότερα       Αρχική Σελίδα