| Βιρτζίνια Γουλφ ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ H Γούλφ μιλάει για θέματα αρκετά περίπλοκα για την εποχή (1925), όπως τις σχέσεις αντρών και γυναικών, τον έρωτα, την δουλικότητα, τις ψυχικές διαταραχές.. |
|---|
Βιρτζίνια Γουλφ ΑποσπάσματαΠρος το παρόν της έδινε στα νεύρα αυτό το απαίσιο τέρας που ενέδρευε στα σπλάχνα της. Μέσα από τα πυκνά φυλλώματα, στο παρθένο δάσος της ψυχής, άκουγε αίφνης κλαδιά να σπάζουν και τις οπλές του να βουλιάζουν βαριές στη γη. Της χαλούσε τη χαρά της, τη γέμιζε ανασφάλεια, ανά πάσα στιγμή υπήρχε η πιθανότητα να σαλέψει το τέρας, να βγει στην επιφάνεια εκείνο το μίσος που είχε τη δύναμη, ιδιαίτερα απ’ την αρρώστια της και μετά, να της γδέρνει τη ραχοκοκαλιά. Της προξενούσε πόνο σωματικό, κατέστρεφε όλη την ικανοποίηση που της έδιναν τα όμορφα πράγματα, η φιλία, η αίσθηση πως είναι υγιής, η αγάπη. Το όμορφο σπιτικό της κλυδωνιζόταν κι έτρεμε έτοιμο να καταρρεύσει σαν να του έσκαβε αληθινά τις ρίζες ένα θηρίο, κι ολόκληρη η πανοπλία της ευτυχίας της καταντούσε απλή φιλαυτία! Αχ, αυτό το μίσος! Γίνηκε προς στιγμήν το κοριτσάκι που έριχνε ψίχουλα στις πάπιες, ανάμεσα στη μαμά και τον μπαμπά, και ταυτόχρονα η ώριμη γυναίκα που ερχόταν να συναντήσει τους γονείς της δίπλα στη λίμνη, κρατώντας στα δυο της χέρια τα κομμάτια της ζωής της. Καθώς πλησίαζε, γινόντουσαν ολοένα και πιο μεγάλα μέσα στα χέρια της, ώσπου ήρθαν και γίνηκαν μια ζωή ολόκληρη, πλήρης, και την απίθωσε εκεί, μπροστά τους, λέγοντας “Να τι έκανα τη ζωή μου! Ορίστε!” Αλλά τι την είχε κάνει, αλήθεια; Τι; Η ψυχή είναι αγιογραφημένη εκκλησία. Όπως ζωγραφίστηκε,ζωγραφίστηκε. Δεν επιδέχεται μεταλλαγή των μορφών. Ο κόσμοςπάλι έχει τους καθρέφτες του. Αυτοί αποτελούν τις πολεμίστρεςαπ’ όπου ο χρόνος εύστοχα μας πυροβολεί, καθώς σιμώνουμε το πρόσωπο μέχρι την κάννη. Αυτούς τους καθρέφτες οιπαραφυσικές υπάρξεις τούς γνωρίζουν. Γι’ αυτό τους αντιστρέφουν και καθρεφτίζονται μόνο στην πίσω σκοτεινή πλευρά. |