Τσέζαρε Παβέζε

Τσέζαρε Παβέζε ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ
Τσέζαρε Παβέζε Ποιήματα O θάνατος θα ‘ρθει και θα ‘χει τα μάτια σου O θάνατος θα 'ρθει και θα 'χει τα μάτια σου αυτός ο θάνατος που μας συντροφεύει απ’ το πρωί ως το βράδυ, άγρυπνος, κρυφός, σαν μια παλιά τύψη ή μια παράλογη συνήθεια. Τα μάτια σου θα ‘ναι μια άδεια λέξη. Κραυγή που έσβησε, σιωπή. Έτσι τα βλέπεις κάθε πρωινό όταν μονάχη σκύβεις στον καθρέφτη. Ω, αγαπημένη ελπίδα, αυτήν τη μέρα θα μάθουμε και εμείς πως είσαι η ζωή κι είσαι το τίποτα. Για όλους ο θάνατος έχει ένα βλέμμα. O θάνατος θα ‘ρθει και θα ‘χει τα μάτια σου. Θα’ ναι σαν ν’ αφήνεις μια συνήθεια, σαν ν’ αντικρίζεις μέσα στον καθρέφτη να αναδύεται ένα πρόσωπο νεκρό, σαν ν’ ακούς ένα κλεισμένο στόμα. Θα κατέβουμε στην άβυσσο βουβοί. Τσέζαρε Παβέζε, O θάνατος θα 'ρθει και θα 'χει τα μάτια σου, μτφ. Σωτήρης Τριβιζάς, Καστανιώτης, Αθήνα, 1997. Αποκάλυψη Ο μοναχικός άντρας βλέπει ξανά το αγόρι, το δειλό αγόρι. Ένα αγόρι όλο μάτια που κοιτάζει εκστατικά τη γυναίκα να γελάει. Το αγόρι σήκωσε το βλέμμα του κοιτώντας βαθιά μέσα σε κείνα τα μάτια, όπου οι ζωηρές ματιές ανασκιρτούσαν γυμνές και αλλιώτικες. Το αγόρι έψαχνε για ένα μυστικό μέσα σε κείνα τα μάτια, ένα σκοτεινό μυστικό σαν την κρυμμένη μήτρα. Ο μοναχικός άντρας σφίγγει στην καρδιά του την ανάμνηση. Εκείνα τα άγνωστα μάτια καίγανε όπως καίει η σάρκα στη φωτιά, ζωντανά από υγρή ζωή. Όλη η γλύκα της μήτρας που σκιρτά από ζεστή αγωνία, αντανακλάται σε κείνα τα μάτια. Το μυστικό άνθισε σαν αίμα. Όλα έγιναν μεγάλα και τρομαχτικά στο ήρεμο φως των δέντρων και του ουρανού. Στην ήρεμη καλοκαιριάτικη νύχτα το αγόρι έκλαιγε μόνο του, με λυγμούς, σαν να ήταν πλέον άντρας. Τώρα ο μοναχικός άντρας ξαναβρήκε κάτω από τον μακρινό ουρανό εκείνο το εκστατικό βλέμμα που η γυναίκα αφήνει πάνω στο αγόρι. Και βλέπει πάλι εκείνα τα μάτια, βλέπει το πρόσωπο να παίρνει αργά το συνηθισμένο του χαμόγελο. Τσέζαρε Παβέζε, 28-29 Οκτωβρίου 1937, από την συλλογή Η δουλειά κουράζει, μτφ. Γιάννης Η. Παππάς Printa, Αθήνα, 2004. αναδημοσίευση από gayekfansi.blogspot.com

Τσέζαρε Παβέζε

Ποιήματα

O θάνατος θα ‘ρθει και θα ‘χει τα μάτια σου

O θάνατος θα 'ρθει και θα 'χει τα μάτια σου
αυτός ο θάνατος που μας συντροφεύει
απ’ το πρωί ως το βράδυ, άγρυπνος, κρυφός,
σαν μια παλιά τύψη ή μια παράλογη συνήθεια.
Τα μάτια σου θα ‘ναι μια άδεια λέξη.
Κραυγή που έσβησε, σιωπή.
Έτσι τα βλέπεις κάθε πρωινό
όταν μονάχη σκύβεις στον καθρέφτη.
Ω, αγαπημένη ελπίδα,
αυτήν τη μέρα θα μάθουμε και εμείς
πως είσαι η ζωή κι είσαι το τίποτα.
Για όλους ο θάνατος έχει ένα βλέμμα.
O θάνατος θα ‘ρθει και θα ‘χει τα μάτια σου.
Θα’ ναι σαν ν’ αφήνεις μια συνήθεια,
σαν ν’ αντικρίζεις μέσα στον καθρέφτη
να αναδύεται ένα πρόσωπο νεκρό,
σαν ν’ ακούς ένα κλεισμένο στόμα.
Θα κατέβουμε στην άβυσσο βουβοί.

Τσέζαρε Παβέζε,
O θάνατος θα 'ρθει και θα 'χει τα μάτια σου,
μτφ. Σωτήρης Τριβιζάς,
Καστανιώτης, Αθήνα, 1997.

Αποκάλυψη

Ο μοναχικός άντρας βλέπει ξανά το αγόρι, το δειλό αγόρι.
Ένα αγόρι όλο μάτια που κοιτάζει
εκστατικά τη γυναίκα να γελάει.
Το αγόρι σήκωσε το βλέμμα του
κοιτώντας βαθιά μέσα σε κείνα τα μάτια,
όπου οι ζωηρές ματιές ανασκιρτούσαν
γυμνές και αλλιώτικες.
Το αγόρι έψαχνε για ένα μυστικό
μέσα σε κείνα τα μάτια,
ένα σκοτεινό μυστικό σαν την κρυμμένη μήτρα.
Ο μοναχικός άντρας σφίγγει στην καρδιά του την ανάμνηση.
Εκείνα τα άγνωστα μάτια καίγανε
όπως καίει η σάρκα στη φωτιά,
ζωντανά από υγρή ζωή.
Όλη η γλύκα της μήτρας που σκιρτά από ζεστή αγωνία,
αντανακλάται σε κείνα τα μάτια.
Το μυστικό άνθισε σαν αίμα.
Όλα έγιναν μεγάλα και τρομαχτικά
στο ήρεμο φως των δέντρων και του ουρανού.
Στην ήρεμη καλοκαιριάτικη νύχτα
το αγόρι έκλαιγε μόνο του, με λυγμούς,
σαν να ήταν πλέον άντρας.
Τώρα ο μοναχικός άντρας ξαναβρήκε
κάτω από τον μακρινό ουρανό
εκείνο το εκστατικό βλέμμα
που η γυναίκα αφήνει πάνω στο αγόρι.
Και βλέπει πάλι εκείνα τα μάτια,
βλέπει το πρόσωπο να παίρνει αργά
το συνηθισμένο του χαμόγελο.

Τσέζαρε Παβέζε, 28-29 Οκτωβρίου 1937,
από την συλλογή Η δουλειά κουράζει,
μτφ. Γιάννης Η. Παππάς Printa, Αθήνα, 2004.
αναδημοσίευση από gayekfansi.blogspot.com