Γκουεντολάιν Κόνι

ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Γκουεντολάιν Κόνι

Είμαστε ίσοι. (We are equals)

Αδελφέ, δεν θα σε προκαλέσω με ουρλιαχτά
από μια ψηλή κορυφή βουνού σαν τον
μεθυσμένο από θυμό θηλυκό Γολιάθ.
Μα σαν ευγενής αετός, θα τσακίσω
τις αλυσίδες που με δένουν,
θα ανοίξω τα φτερά μου διάπλατα και
θα πετάξω με χάρη στον ουρανό.

Θα σε ραντίσω με εκτυφλωτικό φως
βγαλμένο από το κέντρο του μυαλού μου,
από το σώμα μου και απ’ τη φλεγόμενη
διάνοιά μου, να κάψει τη ζυγαριά που
τυφλώνει τα μάτια σου, καθώς λιάζεσαι μέσα
στη ζεστασιά μου, να με δεις
ως άνθρωπο, ολόκληρο, όχι σαν ένα σώμα για να
σβήνεις τις ορέξεις σου.

[…]

Διορθωμένα από τις κόρες των ματιών μου,
τα μάτια σου
θα μαλακώσουν και σιγά-σιγά θα γλυκάνουν
από κατανόηση θα κυλήσεις προς εμένα
όπως κι εγώ κυλάω προς εσένα,
με τους ώμους ακουμπισμένους
θα ενωθούμε ισότιμα. Τότε θα το ξέρεις
με χρειάζεσαι όπως σε χρειάζομαι,
συμπληρώνουμε μαζί τον κύκλο της ύπαρξής μας.
Ο τελευταίος κρίκος της αλυσίδας σου
θα πέσει από εμένα,
ο ανιδιοτελής σεβασμός σου θα
με αγκαλιάσει κι εγώ στην καρδιά σου
θα φυτέψω το σπάνιο δώρο
της αγάπης και της πίστης μου.

Στη γροθιά του μίσους σου

Σαν σκουλήκι γράφω μέσα στη σφιχτή σου γροθιά
Καθώς προσπαθείς να πνίξεις τη φωνή μου
Και το μυαλό μου με τη βάναυση λαβή σου.
Ο φόβος καταδιώκει το σπίτι του εγκεφάλου μου
Καθώς τα πιπερόκόκκινα μάτια σου φωνάζουν αίμα.

Η λαβή σου στραγγαλίζει τη γλώσσα μου
Τα δάχτυλά σου σκορπίζουν σπόρους φόβου στο μυαλό μου
Και φυτρώνει σαν μανιασμένη μια θαμνώδης φωτιά.
Έχεις βάλει τον φόβο για σύντροφό μου
Και ανατριχιάζω από τα ματωμένα μάτια σου.

Μυστικά κουδούνια συναγερμού πυροδοτούν τον εγκέφαλό μου
Και άφησέ με να καίγομαι από μια άγρια οργή
Γιατί δεν θα αφήσω τον φόβο να με καταπιεί
Η ανάσα μου, τα όνειρά μου και οι ελπίδες μου!
Το κρυμμένο μου κουράγιο θα σου διαλύσει τη γροθιά.