Φρέντυ Γερμανός

Φρέντυ Γερμανός ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ
Φρέντυ Γερμανός Ελλάς – υπό το μηδέν Μεσημβρινή ανάπαυσις Κάθε άνθρωπος έχει στη ζωή του ένα ζωύφιο να τον βασανίζει. Εγώ έχω τον Διαχειριστή της Πολυκατοικίας μου. Είναι ένας άνθρωπος που μοιάζει με μύγα, ή μια μύγα που μοιάζει με άνθρωπο. Πιστεύω πως ο Θεός, όταν άρχισε να τον φτιάχνει, ήθελε να φτιάξει μύγα. Μετά, ένιωσε τύψεις για τις μύγες. Έτσι, του βγήκε άνθρωπος... Χτες το πρωί, ανέβηκε στο διαμέρισμά μου: – Μας έχουν κάνει παράπονα από το διαμέρισμα 13, το διαμέρισμα 24 και το διαμέρισμα 30, ότι κάνετε θορύβους την ώρα της μεσημβρινής αναπαύσεως. – Μάλιστα. – Το «μάλιστα» δεν είναι απάντησις. Κάνετε ή δεν κάνετε θορύβους; Και αν κάνετε, γιατί κάνετε; Σας στείλαμε τον κανονισμό της πολυκατοικίας! Τον διαβάσατε; – Μάλιστα. – Τότε γιατί κάνετε μπάνιο; – Με συγχωρείτε, δεν κατάλαβα. – Το διαμέρισμα 21, το διαμέρισμα 26 και το διαμέρισμα 35 σας κατηγορούν ότι κάνετε συχνά μπάνιο. – Είναι εναντίον του μπάνιου; – Ναι, όταν γίνεται την ώρα της μεσημβρινής αναπαύσεως. Κάθε πότε κάνετε μπάνιο; – Κάθε Πάσχα και κάθε Χριστούγεννα. Φέτος έκανα και στις 25 Μαρτίου. – Να τα αραιώσετε. – Μάλιστα. – Το διαμέρισμα 39 σας κατηγορεί ότι γράφετε σε ένα περίεργο μηχάνημα που κάνει έναν περίεργο θόρυβο. Περί τίνος πρόκειται; – Περί γραφομηχανής. – Να μην ξαναγράψετε. – Αυτό μου το ζητάνε κι άλλοι. – Δεν με ενδιαφέρει ποιοι σας το ζητούν. Αντιλαμβάνεσθε τι θα γινόταν αν ο καθείς εγκαθιστούσε ένα μηχάνημα μέσα στο διαμέρισμά του. Εγώ, φερ’ ειπείν, έχω στην Άμφισσα ένα ελαιοτριβείο. – Αποδίδει; – Να μη σας ενδιαφέρει. – Μάλιστα. – Το διαμέρισμα 47 σας κατηγορεί ότι την ώρα της μεσημβρινής αναπαύσεως ακούγονται στο δωμάτιό σας γυναικεία κλάματα. Δέρνετε τη γυναίκα σας; – Ποτέ την ώρα της μεσημβρινής αναπαύσεως. – Τότε, γιατί κλαίει; – Ίσως πρόκειται για την κόρη μου. – Να της δώσετε να διαβάσει τον κανονισμό. – Μάλιστα. – Πόσων ετών είναι; – Ενός! – Α, είσθε και είρων. Θορυβοποιός και είρων. Το χειρότερον είδος ενοικιαστού. Είχαμε έναν τέτοιο το ’82. Απέθανε από τύφο. – Εγώ τον έχω περάσει. – Δεν με ενδιαφέρει! – Μάλιστα. […] «Καλά, εσύ μετακόμισες νωρίς…» Πέμπτη, απόγεμα: Νάτος πάλι: – Δεν μου ήρεσε, χθες, το άρθρον σας! – Μάλιστα. – Αυτό δεν είναι απάντησις. – Μάλιστα. – Γράφετε ότι η πολυκατοικία μας είναι στην οδό Σόλωνος. Γράφετε επίσης ότι είμεθα στην καρδιά του νέφους. – Δεν είμεθα; – Ούτε αυτό είναι απάντησις. – Μάλιστα. – Τα μυστικά της πολυκατοικίας μας είναι ιερά: Γράφετε ότι η κυρία του διαμερίσματος 17 μαγειρεύει συχνά στιφάδον! – Είναι ιερό μυστικό το στιφάδο; – Μη λέτε βλακείας. – Μάλιστα. – Γνωρίζετε ότι έδωσα μάχην στο διοικητικό συμβούλιο για να σας σώσω; Ο κύριος του 24 ήθελε να σας υποβάλει μήνυσιν. – Τρώει κι αυτός στιφάδο; – Όχι, αλλά εδιάβασε το άρθρον σας. – Μάλιστα. – Του είπα ότι έχετε μετανοήσει και ότι θα ζητήσετε συγγνώμην από το διοικητικό συμ βούλιο της πολυκατοικίας. Σκοπεύετε να γράψετε και άλλον άρθρον; – Μόνο αν συμφωνεί το διοικητικό συμβούλιο της πολυκατοικίας! – Να μας το φέρετε προς έγκρισιν και θα δούμε. Συνεδριάζομεν εκάστην Παρασκευήν απόγευμα. Το ίδιο έκανε και ο κύριος του 32. – Είναι δημοσιογράφος; – Όχι, οδοντίατρος. Γράφει ποιήματα. Εσείς, διατί δεν γράφετε ποιήματα; – Δεν είμαι οδοντίατρος. – Πάλιν βλακείαν είπατε. – Μάλιστα. – Δεν είναι να ομιλεί κανείς μαζί σας. Διατί φοράτε αυτήν την παρδαλήν γραβάταν; – Μου την εχάρισαν στη γιορτή μου. – Κι εμένα μου εχάρισαν στη γιορτή μου ένα βίντεο αλλά δεν το φοράω. – Μάλιστα. – Τι είναι αυτά τα αντικείμενα που έχετε κρεμάσει στους τοίχους; – Πίνακες. – Το βλέπω ότι είναι πίνακες! Διατί τους εβάλατε ανάποδα; Να τους βάλετε ίσια. – Ίσια είναι. – Τότε να τους βάλετε ανάποδα. – Μάλιστα. – Δεν μπορώ να καταλάβω τι άνθρωπος είσθε. Φοράτε παρδαλές γραβάτες και έχετε ένα σπίτι αχούρι. Θα προτείνω να σας απελάσουν από την πολυκατοικίαν μας. – Μάλιστα. Εκείνη τη στιγμή τηλεφώνησε από κάτω ο θυρωρός. Είχε έρθει το αυτοκίνητο του κ. διαχειριστή για να τον πάει στην Εκάλη.* – Γιατί πάτε στην Εκάλη; ρώτησα. – Είναι η τρίτη βλακώδης ερώτησις που μου κάμνετε σήμερα. – Μάλιστα. – Τι θα πει «Γιατί πάω στην Εκάλη». Αφού μένω στην Εκάλη! – Δεν μένετε στην πολυκατοικία μας; Ο διαχειριστής μου γέλασε σαρκαστικά: – Δεν είσαι καλά, παιδί μου! Εγώ να μένω σε τούτο το σαρδελοκούτι που βρίσκεται στην καρδιά του νέφους; απόσπασμα από εκδ. Κάκτος, Αθήνα 1990

Φρέντυ Γερμανός

Ελλάς – υπό το μηδέν

Μεσημβρινή ανάπαυσις

Κάθε άνθρωπος έχει στη ζωή του ένα ζωύφιο να τον βασανίζει. Εγώ έχω τον Διαχειριστή της Πολυκατοικίας μου.
Είναι ένας άνθρωπος που μοιάζει με μύγα, ή μια μύγα που μοιάζει με άνθρωπο. Πιστεύω πως ο Θεός, όταν άρχισε να τον φτιάχνει, ήθελε να φτιάξει μύγα. Μετά, ένιωσε τύψεις για τις μύγες.
Έτσι, του βγήκε άνθρωπος...
Χτες το πρωί, ανέβηκε στο διαμέρισμά μου:

– Μας έχουν κάνει παράπονα από το διαμέρισμα 13, το διαμέρισμα 24 και το διαμέρισμα 30, ότι κάνετε θορύβους την ώρα της μεσημβρινής αναπαύσεως.
– Μάλιστα.
– Το «μάλιστα» δεν είναι απάντησις. Κάνετε ή δεν κάνετε θορύβους; Και αν κάνετε, γιατί κάνετε; Σας στείλαμε τον κανονισμό της πολυκατοικίας! Τον διαβάσατε;
– Μάλιστα.
– Τότε γιατί κάνετε μπάνιο;
– Με συγχωρείτε, δεν κατάλαβα.
– Το διαμέρισμα 21, το διαμέρισμα 26 και το διαμέρισμα 35 σας κατηγορούν ότι κάνετε συχνά μπάνιο.
– Είναι εναντίον του μπάνιου;
– Ναι, όταν γίνεται την ώρα της μεσημβρινής αναπαύσεως. Κάθε πότε κάνετε μπάνιο;
– Κάθε Πάσχα και κάθε Χριστούγεννα. Φέτος έκανα και στις 25 Μαρτίου.
– Να τα αραιώσετε.
– Μάλιστα.
– Το διαμέρισμα 39 σας κατηγορεί ότι γράφετε σε ένα περίεργο μηχάνημα που κάνει έναν περίεργο θόρυβο. Περί τίνος πρόκειται;
– Περί γραφομηχανής.
– Να μην ξαναγράψετε.
– Αυτό μου το ζητάνε κι άλλοι.
– Δεν με ενδιαφέρει ποιοι σας το ζητούν. Αντιλαμβάνεσθε τι θα γινόταν αν ο καθείς εγκαθιστούσε ένα μηχάνημα μέσα στο διαμέρισμά του. Εγώ, φερ’ ειπείν, έχω στην Άμφισσα ένα ελαιοτριβείο.
– Αποδίδει;
– Να μη σας ενδιαφέρει.
– Μάλιστα.
– Το διαμέρισμα 47 σας κατηγορεί ότι την ώρα της μεσημβρινής αναπαύσεως ακούγονται στο δωμάτιό σας γυναικεία κλάματα. Δέρνετε τη γυναίκα σας;
– Ποτέ την ώρα της μεσημβρινής αναπαύσεως.
– Τότε, γιατί κλαίει;
– Ίσως πρόκειται για την κόρη μου.
– Να της δώσετε να διαβάσει τον κανονισμό.
– Μάλιστα.
– Πόσων ετών είναι;
– Ενός!
– Α, είσθε και είρων. Θορυβοποιός και είρων. Το χειρότερον είδος ενοικιαστού. Είχαμε έναν τέτοιο το ’82. Απέθανε από τύφο.
– Εγώ τον έχω περάσει.
– Δεν με ενδιαφέρει!
– Μάλιστα. […]

«Καλά, εσύ μετακόμισες νωρίς…»

Πέμπτη, απόγεμα: Νάτος πάλι:
– Δεν μου ήρεσε, χθες, το άρθρον σας!
– Μάλιστα.
– Αυτό δεν είναι απάντησις.
– Μάλιστα.
– Γράφετε ότι η πολυκατοικία μας είναι στην οδό Σόλωνος. Γράφετε επίσης ότι είμεθα στην καρδιά του νέφους.
– Δεν είμεθα;
– Ούτε αυτό είναι απάντησις.
– Μάλιστα.
– Τα μυστικά της πολυκατοικίας μας είναι ιερά: Γράφετε ότι η κυρία του διαμερίσματος 17 μαγειρεύει συχνά στιφάδον!
– Είναι ιερό μυστικό το στιφάδο;
– Μη λέτε βλακείας.
– Μάλιστα.
– Γνωρίζετε ότι έδωσα μάχην στο διοικητικό συμβούλιο για να σας σώσω; Ο κύριος του 24 ήθελε να σας υποβάλει μήνυσιν.
– Τρώει κι αυτός στιφάδο;
– Όχι, αλλά εδιάβασε το άρθρον σας.
– Μάλιστα.
– Του είπα ότι έχετε μετανοήσει και ότι θα ζητήσετε συγγνώμην από το διοικητικό συμ βούλιο της πολυκατοικίας. Σκοπεύετε να γράψετε και άλλον άρθρον;
– Μόνο αν συμφωνεί το διοικητικό συμβούλιο της πολυκατοικίας!
– Να μας το φέρετε προς έγκρισιν και θα δούμε. Συνεδριάζομεν εκάστην Παρασκευήν απόγευμα. Το ίδιο έκανε και ο κύριος του 32.
– Είναι δημοσιογράφος;
– Όχι, οδοντίατρος. Γράφει ποιήματα. Εσείς, διατί δεν γράφετε ποιήματα;
– Δεν είμαι οδοντίατρος.
– Πάλιν βλακείαν είπατε.
– Μάλιστα.
– Δεν είναι να ομιλεί κανείς μαζί σας. Διατί φοράτε αυτήν την παρδαλήν γραβάταν;
– Μου την εχάρισαν στη γιορτή μου.
– Κι εμένα μου εχάρισαν στη γιορτή μου ένα βίντεο αλλά δεν το φοράω.
– Μάλιστα.
– Τι είναι αυτά τα αντικείμενα που έχετε κρεμάσει στους τοίχους;
– Πίνακες.
– Το βλέπω ότι είναι πίνακες! Διατί τους εβάλατε ανάποδα; Να τους βάλετε ίσια.
– Ίσια είναι.
– Τότε να τους βάλετε ανάποδα.
– Μάλιστα.
– Δεν μπορώ να καταλάβω τι άνθρωπος είσθε. Φοράτε παρδαλές γραβάτες και έχετε ένα σπίτι αχούρι. Θα προτείνω να σας απελάσουν από την πολυκατοικίαν μας.
– Μάλιστα.
Εκείνη τη στιγμή τηλεφώνησε από κάτω ο θυρωρός. Είχε έρθει το αυτοκίνητο του κ. διαχειριστή για να τον πάει στην Εκάλη.*
– Γιατί πάτε στην Εκάλη; ρώτησα.
– Είναι η τρίτη βλακώδης ερώτησις που μου κάμνετε σήμερα.
– Μάλιστα.
– Τι θα πει «Γιατί πάω στην Εκάλη». Αφού μένω στην Εκάλη!
– Δεν μένετε στην πολυκατοικία μας; Ο διαχειριστής μου γέλασε σαρκαστικά:
– Δεν είσαι καλά, παιδί μου! Εγώ να μένω σε τούτο το σαρδελοκούτι που βρίσκεται στην καρδιά του νέφους;

απόσπασμα από
εκδ. Κάκτος, Αθήνα 1990