|
ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ |
Τσέσλαβ Μίλος
για όλα μίλησες άνθρωπε αλλά μετά την κουβέντα σου
δεν έμεινε τίποτα – ούτε άλλαξε τίποτα μιλήσατε όλοι – ποιητές, φιλόσοφοι, λάτρεις των ρομάντζων – μιλήσατε για οτιδήποτε άλλο εκτός απ αυτά που συνεπάγονται τη βλάβη του ανθρώπινου σώματος που ζει και πράττει χωρίς να ξέρει τι επιτρέπεται και τι όχι η φύση είναι μια γυναίκα που κρατιέται καιρό τώρα σε μια μεγάλη σιωπή γεμάτη από ενοχές δεν έχουν όλα τα πλάσματα την ανάγκη σου για λέξεις. τα πουλιά για παράδειγμα που κυνήγησες και σκότωσες τα ψάρια που ψάρεψες και έριξες στη βάρκα σου, αυτά τα αθώα θύματα της απληστίας σου σε ποιες λέξεις θα βρουν ανάπαυση και σε ποιο παράδεισο να βρουν λύτρωση; λάβατε δώρα από εμένα σου είπε η γη – δώρα που. έγιναν δεκτά χωρίς καμία ανταπόδοση – μα ούτε και με ευγνωμοσύνη δεν καταλαβαίνεις άνθρωπε πώς να σκέφτεσαι τους νεκρούς τη μυρωδιά των χειμωνιάτικων μήλων του παγετού και των τεσσάρων εποχών δεν καταλαβαίνεις άνθρωπε πως δεν υπάρχει για σένα τίποτα άλλο εκτός από πλούσια δώρα σε αυτή τη φτωχή πολύ φτωχή γη μτφ. Βαρώνος Όρσον Ένα ποίημαΚύριε, μου άρεσε η μαρμελάδα φράουλακαι η σκοτεινή γλύκα ενός γυναικείου κορμιού. Μου άρεσε ακόμα η παγωμένη βότκα, η ρέγγα σε ελαιόλαδο κι οι μυρωδιές κανέλλας και γαρύφαλλου. Τι είδους προφήτης λοιπόν θα μπορούσα να γίνω; Γιατί το πνεύμα να επισκεφθεί έναν τέτοιο άνθρωπο; Είχαν άλλοι άνθρωποι σειρά πολύ πιο φερέγγυοι. Εμένα ποιος να με εμπιστευτεί; Είδαν … Πως αδειάζω τα ποτήρια , πως ρίχνομαι στο φαγητό και πως παρατηρώ λαίμαργα το λαιμό της σερβιτόρας. Είμαι γεμάτος ελαττώματα και το ξέρω. Ποθώ το μεγαλείο όπου κι αν βρίσκεται, κι όμως σε μια στιγμή διορατικότητας κατάλαβα τι έχει μείνει για ασήμαντους ανθρώπους σαν και μένα: Οι γιορτές των σύντομων ελπίδων, η συνέλευση των αλαζόνων, το πρωτάθλημα των καμπούρηδων: η λογοτεχνία. |
|---|