|
Τζακ Λόντον ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ |
|---|
Τζακ Λόντον
αποσπάσματα
«Οι δύσκολοι καιροί στο εσωτερικό είχαν προκαλέσει τεράστια μείωση της κατανάλωσης. Οι εργάτες, άνεργοι οι πιο πολλοί, δεν είχαν μεροκάματα να ξοδέψουν. Το αποτέλεσμα ήταν ότι η Πλουτοκρατία βρέθηκε με ένα πλεόνασμα μεγαλύτερο παρά ποτέ στα χέρια της. Το πλεόνασμα αυτό ήταν αναγκασμένη να διαθέσει στο εξωτερικό και, καθώς είχε κολοσσιαία σχέδια, χρειαζόταν λεφτά. Στο μεταξύ, οι εντατικές προσπάθειες που κατέβαλε για να διαθέσει το πλεόνασμά της στην παγκόσμια αγορά την έφεραν σε σύγκρουση με την Γερμανία. Τις οικονομικές συγκρούσεις ακολουθούν συνήθως πόλεμοι κι αυτή η συγκεκριμένη σύγκρουση δε θ' αποτελούσε εξαίρεση. Κι έτσι, ο μεγάλος Γερμανός πολέμαρχος ετοιμαζόταν και το ίδιο έκαναν κι οι Ηνωμένες Πολιτείες...» «Κι εκείνη τη νύχτα, μια μοίρα τού γερμανικού στόλου έκανε έφοδο στη Χονολουλού, όπου βύθισε τρία αμερικανικά καταδρομικά κι ένα σκάφος της τελωνοφυλακής και βομβάρδισε την πόλη. Την επομένη, η Γερμανία κι οι Ηνωμένες Πολιτείες κήρυτταν τον πόλεμο...» «Συνεχίστε το κήρυγμά σας κι άξιος ο μισθός σας, αλλά, για τ’ όνομα του Θεού, αφήστε την εργατική τάξη ήσυχη. Ανήκετε στο εχθρικό στρατόπεδο. Δεν έχετε τίποτα το κοινό με την εργατική τάξη. Τα χέρια σας είναι μαλακά, καθώς άλλοι δουλεύουν για σας, τα στομάχια σας είναι καταστρόγγυλα απ’ την αφθονία του φαγητού…» «…και τα μυαλά σας είναι γεμάτα δοξασίες που αποτελούν κάστρα του καθεστώτος. Είστε το ίδιο μισθοφόροι –ειλικρινείς μισθοφόροι, το παραδέχομαι – όσο ήταν κι οι άντρες της Ελβετικής Φρουράς. Να τιμάτε, λοιπόν, το ψωμί που τρώτε κι αυτούς που σας το δίνουν. Να περιφρουρείτε με το κήρυγμά σας τα συμφέροντα των εργοδοτών σας. Αλλά μην κατεβαίνετε στην εργατική τάξη για να γίνετε δήθεν οδηγητές της. Δε γίνεται ν’ ανήκετε ειλικρινά σε δύο στρατόπεδα ταυτόχρονα. Η εργατική τάξη πορεύτηκε χωρίς εσάς και, πιστέψτε με, θα συνεχίσει να πορεύεται χωρίς εσάς. Μπορεί μάλιστα να πορευτεί καλύτερα χωρίς εσάς παρά μ’εσάς» «Γνώρισα ανθρώπους που επικαλούνταν το όνομα του Πρίγκιπα της Ειρήνης ξεσπαθώνοντας ενάντια στον πόλεμο ενώ, από την άλλη μεριά, έβαζαν τουφέκια στα χέρια των Πίνκερτον για να σκοτώνουν απεργούς στα εργοστάσιά τους. Γνώρισα ανθρώπους έξαλλους από αγανάκτηση για την κτηνωδία του επαγγελματικού μποξ, που ήταν ταυτόχρονα συνεργοί στη νόθευση τροφίμων, που σκοτώνει κάθε χρόνο περισσότερα νήπια απ’ όσα σκότωσε ο ματοβαμμένος Ηρώδης. Ο ένας κύριος, λεπτεπίλεπτος, με αριστοκρατικό παρουσιαστικό, ήταν αχυράνθρωπος, όργανο εταιριών που έκλεβαν με απάτες χήρες και ορφανά. Ο άλλος κύριος, που έκανε συλλογή από σπάνιες εκδόσεις κι ήταν χορηγός λογοτεχνικών σωματείων, πλήρωνε χαράτσι στο χοντρομούρη, μαυροφρύδη αφεντικό κάποιου δημοτικού μηχανισμού που τον εκβίαζε. Ο τάδε εκδότης, που δημοσίευε διαφημίσεις φαρμακευτικών ιδιοσκευασμάτων, με είπε πρόστυχο δημαγωγό, επειδή τον προκάλεσα να δημοσιεύσει στις εφημερίδες του την αλήθεια για τα ιδιοσκευάσματα. Ο δείνα κύριος, που μιλούσε, σοβαρός κι όλος αυτοπεποίθηση, για την ομορφιά του ιδεαλισμού και την καλοσύνη του Θεού, μόλις είχε προδώσει τους συνεργάτες του σε μια δουλειά. Ο ένας, στυλοβάτης της Εκκλησίας και γενναίος χορηγός ιεραποστολών στο εξωτερικό, είχε κορίτσια να δουλεύουν στο εργοστάσιό του δέκα ώρες την ημέρα με μεροκάματα πείνας, ενθαρρύνοντας έτσι άμεσα την πορνεία. Ο άλλος, που προικοδοτούσε πανεπιστημιακές έδρες κι έχτιζε μεγαλόπρεπες εκκλησιές, ψευδορκούσε στα δικαστήρια για Δολάρια και σέντς. |