ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Ζακλίν Ρομιγί 1913 έως 2010 (97)

Αν η Ελλάδα μας ζητούσε πίσω όλες τις λέξεις της που έχουμε δανειστεί, ο δυτικός πολιτισμός θα κατέρρεε.


ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ

Γιατί η Ελλάδα;


Τα ρόδα της μοναξιάς

Κατ’ αρχήν κινδυνεύουμε να ξεχάσουμε ότι ο άνθρωπος που εξύμνησαν οι Έλληνες ήταν ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος. Αγαπούσε τη ζωή και τις γιορτές, τα συμπόσια, τον έρωτα, τη δόξα. Μερικοί συγγραφείς μίλησαν γι’ αυτό περισσότερο από άλλους: όπως ο Ησίοδος, οι λυρικοί, ο Αριστοφάνης. Από τον Όμηρο όμως ως τα χορικά των τραγωδιών, αυτή η πλευρά δεν λείπει ποτέ. Πρέπει να το θυμίσουμε έντονα -διότι κατ’ αρχήν αυτό είναι η εκπληκτική γοητεία της ελληνικής λογοτεχνίας, ύστερα διότι μια τέτοια αγάπη για τη ζωή ανυψώνει περισσότερο το τίμημα του πάθους για να την εννοήσουμε, να την κατακτήσουμε και να υψωθούμε από τα συγκεκριμένα αυτά θέλγητρα προς μία σκέψη αρμονική προς αυτά. Η μίξη αυτών των δύο καθιστά την Ελλάδα μοναδική.

Η Ζακλίν ντε Ρομιγί (γαλλ. Jacquelin de Romilly, 26 Μαρτίου 1913 - 18 Δεκεμβρίου 2010) ήταν Γαλλίδα κλασική φιλόλογος και ελληνίστρια, από τις σημαντικότερες προσωπικότητες στο χώρο των αρχαιοελληνικών σπουδών. Γεννήθηκε στο Σαρτρ, τον πατέρας της που ήταν καθηγητής φιλοσοφίας δεν τον γνώρισε καθώς πέθανε το 1914 σε μάχη του Α Παγκόσμιου πολέμου. Η μητέρα της η έγραφε μυθιστορήματα και η Ζακλίν επέδειξε ιδιαίτερη ευφυΐα στο σχολείο, το 1930 ήρθε πρώτη στα Λατινικά και δεύτερη στα αρχαία ελληνικά σε πανγαλλικές σχολικές εξετάσεις.

Σπούδασε Λατινικά και Αρχαία Ελληνικά στο Πανεπιστήμιο της Λιλ όπου υπήρχαν μόνο δύο φοιτήτριες. Ξεκίνησε να εργάζεται ως καθηγήτρια και το 1940 παντρεύτηκε τον Michel de Romilly, με τον οποίο χώρισε την δεκαετία του 70 χωρίς να κάνουν παιδιά. Επειδή ο πατέρας της ήταν Εβραίος, αναγκάστηκε να σταματήσει τη διδασκαλία κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής της Γαλλίας και πέρασε τα χρόνια του πολέμου κρυμμένη από τις αρχές. Μετά το τέλος του πολέμου, το 1947 της απονεμήθηκε διδακτορικό δίπλωμα πάνω στην διατριβή της για τον Θουκυδίδη και τον αθηναϊκό ιμπεριαλισμό. Έγινε καθηγήτρια στη Σορβόννη όταν σε σύνολο εκατό καθηγητών υπήρχαν τρεις γυναίκες, υπήρξε η πρώτη γυναίκα που δίδαξε στο Κολέγιο της Γαλλίας και έγινε η διάδοχος της Μαργκερίτ Γιουρσενάρ στην Ακαδημία της Γαλλίας.

Είναι διάσημη για τις μελέτες της στην αρχαιοελληνική γραμματεία της κλασικής εποχής και ειδικά στον Θουκυδίδη, καθώς και για το εκτεταμένο έργο της σχετικά με την ιστορία, τη γλώσσα και τον πολιτισμό της Αρχαίας Ελλάδας. Η Ζακλίν ντε Ρομιγί μετέφρασε πολλούς Έλληνες κλασικούς συγγραφείς στα γαλλικά και δημοσίευσε πλήθος μελετών για την αρχαία ελληνική γραμματεία και ιστορία. Μέσα από τα δεκάδες βιβλία που έγραψε, άφησε ένα σημαντικό έργο για όλες τις όψεις του Αθηναϊκού πολιτισμού του 5ου π.Χ. αιώνα. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, όταν φάνηκε να μειώνεται το ενδιαφέρον για τον ελληνικό πολιτισμό στα σχολεία της Γαλλίας, ξεκίνησε να αρθρογραφεί και να δίνει τηλεοπτικές συνεντεύξεις για το πόσο λάθος ήταν το γεγονός αυτό: «Όταν νομίζετε ότι κάτι είναι όμορφο και χρήσιμο, πρέπει να το υπερασπιστείτε. Πιστεύω ότι η κρίση στη διδασκαλία της ελληνικής κρύβει ένα πολύ πιο βαθύ πρόβλημα, την κρίση της λογοτεχνικής διδασκαλίας εν γένει, μια κρίση σκέψης και ευαισθησίας».

Το 1995 της δόθηκε η ελληνική υπηκοότητα και το 2001 ανακηρύχθηκε «πρέσβειρα του Ελληνισμού». Πέθανε πλήρης ημερών το 2010.