ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Ρόμπερτ Σκοτ 1868 έως 1912 (44)

Ο κάθε άνθρωπος, με τον τρόπο του, είναι θησαυρός.


ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ



Ο Ρόμπερτ Φάλκον Σκοτ (Robert Falcon Scott) ήταν εξερευνητής που έμεινε γνωστός για τις δύο αποστολές του στην Ανταρκτική και το τραγικό του τέλος κατά την διάρκεια της δεύτερης. Γεννήθηκε στις 6 Ιουνίου του 1868 κοντά στο Ντέβον της Αγγλίας, τρίτο από τα έξι παιδιά και μεγαλύτερος γιος της οικογένειας. Ο πατέρας του είχε ένα μικρό ζυθοποιείο και μεγάλωσαν με οικονομική άνεση. Ο Ρόμπερτ πέρασε τις εισαγωγικές εξετάσεις στην ναυτική εκπαίδευση και ξεκίνησε την σταδιοδρομία του στο ναυτικό από την ηλικία των 13 ετών. Το 1894 ο πατέρας του χρεοκόπησε και 3 χρόνια μετά πέθανε, οπότε ο Ρόμπερτ κι ο αδερφός ανέλαβαν να στηρίζουν οικονομικά την μητέρα και τις αδερφές του. Το 1898 πέθανε κι ο αδερφός του οπότε ο Ρόμπερτ απέμεινε μοναδικό στήριγμα της οικογένειας του. Το 1899, κι έχοντας εξελιχθεί ομαλά στην ιεραρχία του βρετανικού ναυτικού, έμαθε για την επικείμενη αποστολή της βασιλικής Γεωγραφικής Εταιρείας στην Ανταρκτική και προσφέρθηκε να ηγηθεί. Στις 31 Ιουλίου 1901 έπλευσε ως διοικητής του πλοίου «discovery» για την Ανταρκτική με σκοπούς τόσο επιστημονικούς όσο και εξερευνητικούς. Τον πρώτο χρόνο έφτασαν σε απόσταση 850 χιλιόμετρα μακριά από τον Νότιο πόλο ενώ το δεύτερο και τον τρίτο ανακάλυψαν το Ανταρκτικό οροπέδιο και έκαναν σημαντικές βιολογικές, ζωολογικές και γεωλογικές ανακαλύψεις. Για την επιστροφή τους το 1904 χρειάστηκαν υποστηρικτικά πλοία και χρήση εκρηκτικών για να σπάσουν τον πάγο που είχε εγκλωβίσει το πλοίο τους “Discovery”, όταν τελικά επέστρεψε, τον δέχτηκαν σαν ήρωα. Προήχθη σε πλοίαρχο, του απονεμήθηκαν πολλά μετάλλια και τιμητικές διακρίσεις και ξεκίνησε να κινείται στους κύκλους της υψηλής κοινωνίας. Τα επόμενα χρόνια είχε πάντα στο μυαλό του μια δεύτερη αποστολή στην Ανταρκτική με σκοπό την κατάκτηση του νότιου πόλου τον οποίο κανείς δεν είχε πατήσει ως τότε.

Το 1910 ανακοινώθηκε η αποστολή της Νεάς Γης (Terra Nova) με τον Σκοτ να δηλώνει πως σκοπεύει «να φτάσει στο Νότιο Πόλο, και να εξασφαλίσει για τη Βρετανική Αυτοκρατορία την τιμή αυτού του επιτεύγματος». Την ίδια εποχή πληροφορήθηκε ότι ο Νορβηγός Αμούδσεν ο οποίος είχα κατακτήσει τον βόρειο πόλο ξεκινούσε ένα ταξίδι προς το νότιο, γεγονός που πυροδοτούσε έναν αγώνα δρόμου. Ο Σκοτ ξεκίνησε την αποστολή του όμως συνάντησε μια σειρά από ατυχίες, με μεγαλύτερη την παγίδευση του πλοίου του για 20 μέρες στον πάγο, μεταξύ Νέας Ζηλανδίας και Ανταρκτικής. Όταν έφτασε στο σημείο που άφηναν το πλοίο είδαν το πλοίο του Άμουδσεν και κάποιοι του πρότειναν να επιταχύνουν την αποστολή τους αλλά εκείνος αρνήθηκε. Θα ακολουθούσαν το πρόγραμμα ακριβώς όπως έχει σχεδιαστεί σαν να μην υπήρχε ο Νορβηγός, τους ανακοίνωσε.

Ο Σκοτ με τους άνδρες του κι ύστερα από πορεία πολλών εκατοντάδων χιλιομέτρων πάνω σε πάγους με απίστευτα χαμηλές θερμοκρασίες και δυνατούς ανέμους, κατάφερε να φτάσει στις 17 Ιανουαρίου του 1912 στο νότιο πόλο (είχαν ξεκινήσει την πορεία τους στις 1 Νοεμβρίου του 1911). Η απογοήτευση ήταν μεγάλη καθώς βρήκαν την σημαία του Αμούδσεν, είχε φτάσει πρώτος, 35 μέρες πριν. Ο νορβηγός με 97 σκυλιά Γροιλανδίας να σέρνουν 4 έλκηθρα κατάφερε μέσα σε 99 μέρες να φτάσει στον πόλο και να γυρίσει στο καράβι τους σώος. Τα περισσότερα από τα σκυλιά πέθαναν στην διαδρομή από εξάντληση και κρύο. Ο Σκοτ και οι 4 σύντροφοι του που έφτασαν τον νότιο πόλο άφησαν την αγγλική σημαία δίπλα στην νορβηγική, δεν μπόρεσαν να γυρίσουν ζωντανοί. Είχαν καθυστερήσει αρκετά και εγκλωβίστηκαν από τον πολικό χειμώνα, τα 3 πτώματα τους βρέθηκαν το επόμενο καλοκαίρι μέσα στην σκηνή όπου περίμεναν εξαντλημένοι τον θάνατο -ένας είχε πεθάνει κατά την πορεία της επιστροφής και ένας δεν άντεξε να περιμένει στην σκηνή και πέθανε λίγο παραπέρα, είχε βγει λέγοντας στους συντρόφους του: «πάω μια βόλτα, μάλλον θα καθυστερήσω να επιστρέψω». Στη σκηνή βρέθηκε και το ημερολόγιο του Σκοτ, που εξιστορούσε το ταξίδι και τις τελευταίους τους μέρες. Ήταν ο τελευταίος που πέθανε και είχε γράψει γράμματα για τις μητέρες όλων τους, επίσης και για το κοινό στην Αγγλία, στο οποίο σημείωνε: «Πήραμε ρίσκα, ξέραμε ότι τα πήραμε• τα πράγματα εξελίχθησαν εναντίον μας, και ως εκ τούτου δεν έχουμε κανένα λόγο να παραπονεθούμε, αλλά υποκλινόμενοι στο θέλημα της Πρόνοιας, αποφασίσαμε ακόμα να κάνουμε το καλύτερο μέχρι το τέλος ... Αν είχαμε ζήσει, θα είχα να διηγηθώ μια ιστορία για την τόλμη, την αντοχή και το θάρρος των συντρόφων μου που θα συγκινούσε την καρδιά κάθε Άγγλου. Αυτές οι λιγοστές σημειώσεις και τα νεκρά μας σώματά πρέπει να πουν την ιστορία, αλλά σίγουρα, σίγουρα, μια μεγάλη πλούσια χώρα όπως η δική μας θα εξασφαλίσει τα καλύτερα σε αυτούς που εξαρτώνται από μας.» Η τελευταία καταχώρηση στο ημερολόγιο του είχε ημερομηνία 29 Μαρτίου 1912 και με γράμματα που με δυσκολία διαβάζονταν ο Σκοτ είχε καταλήξει: «Τελευταία καταχώρηση. Για όνομα του Θεού φροντίστε τους ανθρώπους μας.»

Ο ΣΚΟΤ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΤΟΥ ΣΤΙς 17 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ΤΟΥ 1912 ΣΤΟ ΝΟΤΙΟ ΠΟΛΟ

Ο Σκοτ και οι άνδρες του