ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Άλμπερτ Σβάιτσερ 1875 έως 1965 (90)

Στο τέλος όλα τακτοποιούνται. Μέχρι τότε γέλα με την σύγχυση, ζήσε για την στιγμή και γνώριζε πως όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο.


ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ

Ο σεβασμός της ζωής

Ένα απειροελάχιστο μονάχα μέρος του σύμπαντος βρίσκεται μέσα στην αφαίρα της δράσεως μου. Το υπόλοιπο περνά δίπλα μου σαν ένας μακρινός ωκεανός στον οποίο μάταια στέλνω σήματα. Με την αφοσίωση μου ωστόσο σε καθετί που βρίσκεται στην σφαίρα της επιρροής μου και έχει την ανάγκη μου, επικοινωνώ πνευματικά με το υπέρτατο Ον και μ αυτό τον τρόπο δίνω έννοια και πλούτο στην φτωχή μου ύπαρξη. Το ποτάμι βρήκε τον ωκεανό του που θα ξεχυθεί.

Ο Άλμπερτ Σβάιτσερ γεννήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 1875 στην γερμανική τότε Αλσατία, γιος του τοπικού πάστορα της λουθηρανικής εκκλησίας. Από τα πρώτα του χρόνια έδειξε μεγάλη κλίση στο εκκλησιαστικό όργανο στο οποίο έγινε δεξιοτέχνης τόσο ως εκτελεστής όσο και ως κατασκευαστής. Σπούδασε φιλοσοφία και θεολογία στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου και το 1899 πήρε το διδακτορικό του. Ακολουθώντας την οικογενειακή παράδοση (η οικογένεια του απαριθμούσε πολλές γενιές κληρικών) χειροτονήθηκε πάστορας το 1899 και ξεκίνησε να λειτουργεί σε ναό του Στρασβούργου. Το 1902 ήταν κοσμήτορας στη θεολογική σχολή του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου, καθηγητής σε δύο έδρες (θεολογίας και φιλοσοφίας) και εφημέριος στον ναό του Αγίου Νικολάου. Συγχρόνως έγραφε για θέματα θρησκευτικά: «Αναζήτηση του Ιστορικού Ιησού», φιλοσοφικά: ανάλυση της φιλοσοφίας του Καντ, μουσικά: βιογραφία του Μπαχ καθώς και εγχειρίδια για την κατασκευή εκκλησιαστικών οργάνων.

Το 1904 διάβασε μια πρόσκληση της Ιεραποστολικής Εταιρείας των Παρισίων για την επείγουσα ανάγκη ιατρικού προσωπικού στην Γκαμπόν (γαλλική αποικία τότε) και αποφάσισε να εγκαταλείψει την μέχρι τότε ζωή του, να σπουδάσει ιατρική και να πάει στην Αφρική να βοηθήσει. Πολλοί θεώρησαν πως είχε τρελαθεί και όμως εκείνος απτόητος, πήρε στα 38 του πτυχίο ιατρικής με εξειδίκευση στη χειρουργική και προσπάθησε να πάει στην Αφρική ωστόσο η Ιεραποστολική εταιρεία των Παρισίων των απέρριψε επειδή δεν ήθελαν στα χωράφια τους έναν φιλελεύθερο ανατρεπτικό θεολόγο που ίσως έφερνε προβλήματα στον προσηλυτισμό των Αφρικανών. Ο Σβάιτσερ με τη νοσοκόμα σύζυγό του επιδόθηκαν σε μια εκστρατεία για τη συγκέντρωση κονδυλίων ώστε να χτίσουν το δικό τους νοσοκομείο στην Γκαμπόν και τα κατάφεραν. Πήγαν στην Αφρική όπου ο Σβάιτσερ παρείχε ιατρικές υπηρεσίες αρχικά σε καλύβες μέχρι που χτίστηκε ένα κανονικό νοσοκομείο.

Όταν ξέσπασε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος και καθώς ο Γερμανός Σβάιτσερ βρισκόταν σε γαλλικό έδαφος, συνελήφθη και μεταφέρθηκε σε στρατόπεδο στα Πυρηναία ως αιχμάλωτος πολέμου. Μετά το τέλος του πολέμου, το ζεύγος των Σβάιτσερ επέστρεψε στην Αλσατία και την επόμενη χρονιά ήρθε στον κόσμο η κόρη τους. Το 1920 σε μια διάλεξη στη Σουηδία ο Σβάιτσερ δημοσιοποίησε την κοσμοθεωρία του για τον «σεβασμό της ζωής», ενός είδους συμπαντική ηθική φιλοσοφία, σύμφωνα με την οποία όλη η πλάση έχει αξία και ο άνθρωπος είναι μέρος μιας ευρύτερης αλυσίδας από την οποία δεν μπορεί να διαχωριστεί. Το 1924 επέστρεψε στην Αφρική αφήνοντας πίσω γυναίκα και κόρη τις οποίες σπάνια θα έβλεπε έκτοτε καθώς θα αφιερωνόταν στην προσφορά ιατρικής βοήθειας στην υποβαθμισμένη Γκαμπόν. Το 1952 τιμήθηκε με Νόμπελ Ειρήνης και τα επόμενα χρόνια θα βάλει στο στόχαστρό του και τα εξοπλιστικά πυρηνικά προγράμματα. Το 1958 εξέδωσε το σύγγραμμα «Ειρήνη ή Πυρηνικός Πόλεμος;» με επιχειρηματα τα οποία έγιναν θεωρητικά όπλα κατά των πυρηνικών όπλων.

Ο Σβάιτσερ έφυγε από τον κόσμο στις 4 Σεπτεμβρίου 1965, λίγους μήνες μετά τα 90ά του γενέθλια.