ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Ροβεσπιέρος 1758 έως 1794 (36)

Η βασική αρετή του πολίτη είναι η δυσπιστία.


ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ



Ο Μαξιμίλιαν Ροβεσπιέρ (Maximilien Robespierre), εξελληνισμένα Ροβεσπιέρος, ήταν Γάλλος πολιτικός, η πλέον εξέχουσα και αμφιλεγόμενη προσωπικότητα της Γαλλικής επανάστασης. Γεννήθηκε στο Αρράς στις 6 Μαΐου 1758 , το μεγαλύτερο από τα 4 παιδιά μιας φτωχής οικογένειας. Η μητέρα του πέθανε όταν ήταν 9 ετών, ο πατέρας τους εγκατέλειψε λίγο αργότερα, την ανατροφή την ανέλαβε ο παππούς τους. Παρά την φτώχια και την έλλειψη πόρων, με την βοήθεια και κάποιας υποτροφίας καθώς ο Μαξιμίλιαν ήταν εξαιρετικός μαθητής, κατάφερε να πάει στο Παρίσι να σπουδάσει. Αποφοίτησε το 1781 με πτυχίο στα νομικά και επέστρεψε στην γενέτειρα του όπου άσκησε για ένα διάστημα την δικηγορία όμως σύντομα επέστρεψε στο Παρίσι όπου ξεκίνησε εμπλέκεται στα πολιτικά πράγματα. Τάχθηκε με μετριοπάθεια, κατά της μοναρχίας και του κλήρου και υπέρ μιας δημοκρατικής μεταρρύθμισης υπέρ των φτωχών και των αδυνάτων. Όταν ξέσπασε η γαλλική επανάσταση, στις 14 Ιουλίου του 1789, ο Ροβεσπιέρος αναδείχθηκε σε έναν από τους πρωταγωνιστές της. Στους επαναστάτες υπήρχαν δύο τάσεις, ο Ροβεσπιέρος έγινε ο αρχηγός της πιο ριζοσπαστικής, των «Ιακωβίνων», ενώ τα πρώτα χρόνια την εξουσία την άσκησαν οι μετριοπαθείς «Γιρονδίνοι». Το Δεκέμβριο του 1792 τέθηκε στην εθνοσυνέλευση το ερώτημα σχετικά με την τύχη του βασιλιά Λουδοβίκου που κρατούνταν φυλακισμένος, ο Ροβεσπιέρος με έναν διαπρύσιο λόγο και εν κατακλείδι με την φράση: «Ο Λουδοβίκος πρέπει να πεθάνει για να ζήσει η χώρα», κατόρθωσε να παρθεί η απόφαση καρατόμησης του πρώην βασιλιά και της συζύγου του Αντουανέτας. Τον επόμενο χρόνο μετά την ήττα στον πόλεμο κατά της Αγγλίας, Ολλανδίας, Ισπανίας, οι Ιακωβίνοι με πρόεδρο τον Ροβεσπιέρο κατέλαβαν την εξουσία και έστειλαν τους ηγέτες των Γιρονδίνων στην γκιλοτίνα ως προδότες.

Από τότε, τον Νοέμβριο του 1793, ξεκίνησε για την Γαλλία μια περίοδος που έμεινε γνωστή ως περίοδο της Τρομοκρατίας, καθώς υπό την εξουσία και την καθοδήγηση του Ροβεσπιέρου, σε λιγότερο από ένα χρόνο, στάλθηκαν στη λαιμητόμο περισσότεροι από 2000 πολίτες, μόνο στο Παρίσι. Ανάμεσα τους αρκετοί πρώην σύντροφοι και συνεργάτες, άνθρωποι του κλήρου και της αριστοκρατίας, οπαδοί των Γιρονδίνων, απλοί πολίτες που με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς το δικαίωμα να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, στέλνονταν στην γκιλοτίνα ως εχθροί του λαού. Ο Ροβεσπιέρος καθιέρωσε την πολιτική θρησκεία, τη λατρεία του υπέρτατου όντος καταργώντας τον καθολικισμό, και για να καθησυχάσει του πολίτες που ζούσαν μέσα στον τρόμο πήρε φιλολαϊκά μέτρα όπως αναδιανομή της γης των αριστοκρατών και της εκκλησίας, όμως τίποτε δεν μπορούσε να σταματήσει τον τρόμο που ένιωθαν στο Παρίσι, όπου κάποιος μπορούσε να κατηγορήσει τον γείτονα του ως εχθρό της επανάστασης και ο γείτονας να βρεθεί την επόμενη μέρα χωρίς κεφάλι. Έτσι δημιουργήθηκε ένας μυστικός συνασπισμός συντρόφων και αντιπάλων και στις 27 Ιουλίου 1794, όταν ο Ροβεσπιέρος ανακοίνωσε στη Συνέλευση ότι ήταν έτοιμος να εκτελέσει και άλλους συνωμότες, οι πραξικοπηματίες κινήθηκαν εναντίον του, τον κατηγόρησαν ως εχθρό της λαού και τον συνέλαβαν. Χωρίς δίκη, όπως ακριβώς έκανε κι εκείνος, τον έστειλαν στην γκιλοτίνα, στις 28 Ιουλίου 1794. Έκανε μια προσπάθεια να αυτοκτονήσει και έσπασε το σαγόνι του, τού το έδεσαν με επίδεσμο, πάνω στην γκιλοτίνα ο δήμιος τράβηξε τον επίδεσμο και το σαγόνι του κρεμάστηκε, τον άφησε να υποφέρει και να ουρλιάζει από τον πόνο ενώ το πλήθος από κάτω ζητωκραύγαζε αλαφιασμένο, προτού του κόψει το κεφάλι. Ο Ροβεσπιέρος είχε το προσωνύμιο «Άφθαρτος», η ηθικότητα και ακεραιότητα του χαρακτήρα του δεν έχουν αμφισβητηθεί, ήθελε να φέρει την κάθαρση, να εξαλείψει την διαφθορά και να εδραιώσει την δημοκρατία, μόνο που επέλεξε τον πιο λάθος τρόπο, αυτόν του αιμοσταγούς και βάρβαρου τύραννου-δολοφόνου.