Μάριος Πλωρίτης 1919 έως 2006 (87)
Η πρόταξη, το προ-βάδισμα του δημοσίου συμφέροντος αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της δημοκρατικής πολιτείας.
ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ
Γεννήθηκε στον Πειραιά στις 19 Ιανουαρίου 1919, το πραγματικό του όνομα ήταν Μάριος Παπαδόπουλος, οι γονείς του είχαν καταγωγή από τη Σαντορίνη, έζησε ένα μέρος των παιδικών του χρόνων στη Σύρο. Ο Μάριος σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στη Νομική Σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών αλλά ωστόσο από νεαρή ηλικία τον είχε τραβήξει το θέατρο. θα πραγματοποιήσει θεατρικές σπουδές στην Αγγλία, τη Γαλλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες τα επόμενα χρόνια ενώ την περίοδο 1938 – 1941 εντάχθηκε στην θεατρική ομάδα του Κάρολου Κουν, επιδιώκοντας αρχικά να γίνει ηθοποιός, τελικά έγινε μεταφραστής και θεατρικός σκηνοθέτης.
Σε ηλικία 23 ετών έκανε την πρώτη μετάφραση θεατρικού έργου, το Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε» του Πιραντέλο, το οποίο ανέβασε το 1942 το «Θέατρο Τέχνης» και τα επόμενα χρόνια θα μεταφράσει όλο, σχεδόν, το σύγχρονο και πρωτοπόρο θέατρο που παιζόταν εκείνη την εποχή στο θέατρο Τέχνης. Υπήρξε συνιδρυτής των εκδόσεων Ίκαρος, και διευθυντής του περιοδικού «Έβδομη Τέχνη» (1945), ενώ ανάμεσα στις πολλαπλές δραστηριότητές τους ήταν: διευθυντής του θεατρικού τμήματος του τότε ΕΙΡ (1950-1952), καθηγητής της Ιστορίας Θεάτρου στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης (1956-1967), καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Βενσέν στο Παρίσι (κατά την διάρκεια της χούντας) και αργότερα καθηγητής Θεατρολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Όσον αφορά την δημοσιογραφία, ξεκίνησε ως κριτικός θεάτρου και κινηματογράφου στην εφημερίδα «Ελευθερία» (1945-1965), το 1962 ανέλαβε τη διεύθυνση της εφημερίδας «Νίκη» (1962 – 1963), για να συνεχίσει στο «Βήμα» (1965-2006, (διέκοψε μόνο επί επταετίας που είχε αυτοεξοριστεί στο Παρίσι) όπου με τις επιφυλλίδες του έδινε σε συστηματική βάση το στίγμα της εποχής.
Στο πλούσιο συγγραφικό του έργο περιλαμβάνονται δεκάδες τίτλοι («Της σκηνής και της τέχνης», «Ερως ελευθερίας και δημοκρατίας») για το θέατρο, τη δημοκρατία, τη γλώσσα, και περισσότερες από 100 μεταφράσεις θεατρικών, κυρίως, έργων.
Κοσμοπολίτης και πολυταξιδεμένος, ο Πλωρίτης μιλούσε τέσσερις γλώσσες κι αγαπούσε, εκτός από το θέατρο, την κλασική μουσική, την όπερα, και με πάθος τις γυναίκες. Έκανε τρεις γάμους, πρώτα με την Έλλη Λαμπέτη (χώρισαν το 1953), μετά με τη Μαρίκα Ανεμογιάννη και τέλος με την μαθήτρια του στο θέατρο Τέχνης, Κάτια Δανδουλάκη, από το 1966 ως τον Δεκέμβριο του 2006 που πέθανε.