ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Χάρολντ Πίντερ 1930 έως 2008 (78)

Είναι δύσκολο να αισθανθείς περιφρόνηση για τους άλλους όταν βλέπεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη


ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ

Πόθος

Υπάρχει ένας κρότος δυνατός
που ώς τον λόφο φτάνει
Φεύγεις από το φως
Μαύρες σκιές τρέχουν
Διασχίζοντας την ψαλιδωτή οροσειρά
Χαμογελούν καθώς ιδρώνουν
Χτυπούν τη μαύρη καμπάνα
Ρουφάς το υγρό φως
Που το κελί πλημμυρίζει
Και τον πόθο οσφραίνεσαι του ισχυρού
Την ουρά του καθώς τινάζει.
Γιατί ο πόθος του ισχυρού
Εναν κρότο δυνατό στέλνει στον τοίχο
Και ο πόθος του ισχυρού
-η γλυκιά σκοτεινή του δύναμη-
Ακόμη σε θωπεύει

Ο Χάρολντ Πίντερ (Harold Pinter) ) ήταν Άγγλος θεατρικός συγγραφέας, σκηνοθέτης και ποιητής, επίσης πολιτικός ακτιβιστής που διαμαρτυρόταν σε κάθε ευκαιρία για την Αμερικανική επεκτατική πολιτική και την συμμετοχή και της χώρα του στα εγκλήματα πολέμου, όπως ονόμαζε τις επεμβάσεις των ΗΠΑ σε Σερβία, Αφγανιστάν, Ιράκ. Γεννήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 1930 στο Ανατολικό Λονδίνο (East End) όπου πέρασε τα παιδικά και νεανικά του χρόνια. Ο πατέρας του ήταν ράφτης εβραϊκής καταγωγής. Από τα 9 ως τα 12 αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σπίτι του (όπως και πολλά άλλα παιδιά) λόγω των βομβαρδισμών του Λονδίνου από τους Ναζί. Στα δεκαοχτώ του αρνήθηκε να καταταγεί στον στρατό δηλώνοντας αντιρρησίας συνείδησης. Ξεκίνησε να γράφει ποιήματα και να ασχολείται με το θέατρο, αρχικά ως ηθοποιός. Το 1948 έγινε δεκτός στη Βασιλική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης την οποία εγκατέλειψε σε ένα χρόνο για να περιοδεύσει με διάφορους θιάσους σε επαρχιακά θέατρα της χώρας.

Το 1956 παντρεύτηκε και σταμάτησε τις περιοδείες, ενώ τον επόμενο χρόνο παίχτηκε το έργο του «Το δωμάτιο», από φοιτητές στο πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές. Από κει κι ύστερα, ο Χάρολντ Πίντερ έγραψε δεκάδες θεατρικά έργα που μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες και παίζονται σε θέατρα όλου του κόσμου. Στα σημαντικότερα έργα του συμπεριλαμβάνονται το «Πάρτι Γενεθλίων-1958, «Ο Επιστάτης» «Η Επιστροφή» 1964, «Η Προδοσία» 1979. Τα έργα του χαρακτηρίζονται από ένα λιτό ύφος γεμάτο σιωπές, από κλειστοφοβικά τοπία, αναπάντεχες εμφανίσεις και απρόβλεπτους διαλόγους, δημιουργώντας σχολή με το επώνυμό του: «πιντερικό» («Pinteresque). Το 1977 χώρισε, το 1980 έκανε ένα δεύτερο γάμο, το 1996 αρνήθηκε τον τίτλο του ιππότη που του προσφέρθηκε λέγοντας: «Αδυνατώ να δεχτώ μία τέτοια τιμή από μία συντηρητική κυβέρνηση». Το 2005 τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Στην ομιλία του κατά την τελετή προσέδωσε πολιτικό χαρακτήρα, εκτός των άλλων, κατήγγειλε τις επεμβάσεις των ΗΠΑ σε Αφγανιστάν και Ιράκ. Την τελευταία δεκαετία της ζωής του ξαναέγραψε ποίηση ενώ συγχρόνως νόσησε από καρκίνο του ήπατος, από τον οποίο τελικά πέθανε, στις 24 Δεκεμβρίου του 2008.