ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Ντιντερό 1713 έως 1784 (71)

Θα πρέπει να το κάνεις να συμβεί.


ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ

Επιλεγμένα

αποσπάσματα

Οι Ιησουίτες όμως και πολλοί άλλοι κληρικοί έκριναν αντιχριστιανική την Εγκυκλοπαίδεια του Ντιντερό, ήταν ενάντιοι σε οτιδήποτε έβγαζε τον κόσμο από τον σκοταδισμό και είχαν καταφέρει την απαγόρευση του για ένα μεγάλο διάστημα, ωστοσο η μαρκησία ντε Πομπαντούρ, η ερωμένη του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΕ΄, επηρέασε τους υπουργούς υπέρ της Εγκυκλοπαίδειας ώστε να αρθεί τελικά η απαγόρευση.

Ο Ντενί Ντιντερό (Denis Diderot, 5 Οκτωβρίου 1713 – 31 Ιουλίου 1784) ήταν Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας, γιος ενός πλούσιου σιδερά από την πόλη Λανγκρ. Διδάχθηκε από Ιησουίτες κληρικούς καθώς η οικογένεια του ήθελε να τον κάνει κληρικό, εκείνος αντιτάχθηκε και συνέχισε σπουδές στη νομική σχολή της Σορβόνης, από όπου αποφοίτησε το 1732. Δεν άσκησε ποτέ το επάγγελμα του νομικού μόνο αποφάσισε να γίνει συγγραφέας. Αυτή του η απόφαση διατάραξε τις σχέσεις με τον πατέρα του, για τα επόμενα δέκα χρόνια έζησε μια μποέμικη ζωή στο Παρίσι, πλουτίζοντας τις γνώσεις και τις εμπειρίες του, γράφοντας και μεταφράζοντας από τα Αγγλικά (πρώτο βιβλίο που μετέφρασε ήταν ‘Η ιστορία της Ελλάδος’). Το 1743 παντρεύτηκε μια νεαρή πλύστρα ταπεινής καταγωγής και άνευ προίκας με συνέπεια την οριστική αποξένωση από τον πατέρα του. Απέκτησε ένα κορίτσι που επιβίωσε ενώ τρία άλλα παιδιά τους πέθαναν πρόωρα. Η αδερφή του πέθανε από την σκληρή δουλειά σε ένα μοναστήρι και αυτό ίσως συντέλεσε στην απέχθεια του προς τα μοναστήρια και την θρησκεία. Το 1746 οι «Φιλοσοφικές σκέψεις» καταδικάστηκαν να καούν λόγο του σκεπτικισμού τους, ενώ για το έργο του «Γράμμα σχετικά με τους τυφλούς», οι γαλλικές αρχές που το έκριναν υλιστικό και αθεϊστικό τον έκλεισαν το 1748 στην φυλακή για περίπου ένα χρόνο.

Όταν απελευθερώθηκε ξεκίνησε να ασχολείται εντατικά με την σύνταξη και την διεύθυνση ενός μεγαλόπνοου έργου,της Εγκυκλοπαίδειας. Ένας εκδότης του είχε αναθέσει την μετάφραση της Αγγλικής Κυκλοπαίδειας, εκείνος αποφάσισε να μην περιοριστεί μόνο στους δύο της τόμους αλλά να την επεκτείνει προσθέτοντας όλες τις γνώσεις της εποχής του, έτσι προέκυψε ένα πρωτότυπο μεγαλειώδες έργο που με την βοήθεια φίλων και διανοούμενων από όλη την Ευρώπη διαρκώς γιγαντωνόταν. Το 1751 κυκλοφόρησε ο πρώτος τόμος και το 1765, ύστερα από πολλές αντιξοότητες, προβλήματα, απαγορεύσεις ολοκληρώθηκε και ο 17ος τόμος. Παράλληλα με την ενασχόληση του με αυτό το μεγαλειώδες έργο, δεν σταμάτησε να γράφει φιλοσοφικά βιβλία, δοκίμια, θεατρικά, κριτικές. Σε όλα τα έργα του διέδιδε το πνεύμα του διαφωτισμού, ενάντια στη δεισιδαιμονία και τη θρησκοληψία, παραμένοντας σταθερά άθεος και υλιστής. Στα ύστερα δημοσιεύματά του ασχολήθηκε επίσης με πολιτικά ζητήματα και θεωρείται από τους πνευματικούς πατέρες της επερχόμενης γαλλικής επαναστάσεως.

Από το 1755 είχε ερωτική σχέση με την Σοφί Βολλάν, στην οποία έστειλε πολυάριθμα γράμματα, τα οποία παραμένουν αποκαλυπτικά του φιλοσοφικού του στοχασμού όσο και της καθημερινής ζωής του κύκλου του στο Παρίσι. Πέθανε ξαφνικά στις 30 Ιουλίου του 1784, λίγους μήνες μετά την αγαπημένη του Σοφί.