ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Αναΐς Νιν 1903 έως 1974 (71)

Τα πράγματα δεν τα βλέπουμε όπως είναι, τα βλέπουμε όπως εμείς είμαστε.


ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ

ΑΝΑΙΣ ΝΙΝ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ

Θέλει να με ξαναδεί. Τον περιμένω στην πολυθρόνα, μέσα στο δωμάτιό του. Καθώς σκύβει και με γεμίζει φιλιά, είναι ξένος, είναι μακριά απ΄ όλες τις σκέψεις μου. Με κατακτάει έπειτα, με την πείρα του. Με κυριεύει και με το μυαλό του. Κι εγώ μένω σιωπηλή. Μου λέει ψιθυρίζοντας, τι πρέπει να κάνει το κορμί μου. Υπακούω και νιώθω καινούργια ένστικτα να με κατακλύζουν. Μ΄ έχει κάνει δική του. Τρελαίνομαι, καθώς είμαι πλαγιασμένη στο σιδερένιο κρεβάτι του, με τα μαύρα εσώρουχά μου νικημένα και ποδοπατημένα. Και την ερμητική μου μυστικότητα τσακισμένη για μια στιγμή, από έναν άντρα που αποκαλεί τον εαυτό του «τελευταίο άντρα της γης».
[……….]
Διαφεύγει. Θάλλει. Ακτινοβολεί, η χαρά μου. Δεν μπορώ να την κρύψω. Είμαι γυναίκα. Μ΄ έχει υποτάξει ένας άντρας. Ω, η χαρά μιας γυναίκας που βρίσκει έναν άντρα να την υποτάξει, η χαρά της θηλυκότητάς της που παραδίνεται στα δυνατά του μπράτσα.

Η Αναΐς Νιν ήταν Γαλλίδα συγγραφέας η οποία έχει μείνει γνώστη κυρίως για τα ημερολογία της. Γεννήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου του 1903 στο Νεϊγί, ο πατέρας της ήταν συνθέτης και πιανίστας ισπανικής καταγωγής που είχε συναντήσει την γαλλο-κουβανή, τραγουδίστρια του κλασικού ρεπερτορίου μητέρα της, στην Κούβα. Η Αναίς μεγάλωσε σε Γαλλία και Ισπανία και μετά το διαζύγιο των γονιών της μετακόμισε με την μητέρα της στη Νέα Υόρκη. Στα 16 της εγκατέλειψε το σχολείο και προσπάθησε να κάνει καριέρα ως χορεύτρια και μοντέλο. Το 1923 παντρεύτηκε τον πρώτο της σύζυγο στην Αβάνα της Κούβας, ένας πλούσιο τραπεζίτη που αργότερα θα γινόταν και παραγωγός στα πρώτα βήματα του κινηματογράφου. Το 1924 μετακόμισαν στο Παρίσι εξαιτίας της δουλειάς του, εκεί η Αναίς θα κάνει μαθήματα χορού και θα ξεκινήσει να γράφει. Το 1932 δημοσιεύει ένα δοκίμιο ενώ έχει αρχίσει την ψυχανάλυση, γεγονός που θα επηρεάσει το έργο της. Τον ίδιο χρόνο γνωρίζεται με τον Χένρι Μίλλερ και δημιουργούν ένα παθιασμένο δεσμό που επηρεάζει το γράψιμο και των δύο. Στα ημερολόγια της έγραψε εκτεταμένα για αυτή την σχέση υποδεικνύοντας ότι έτρεφε ερωτικό πάθος και για την γυναίκα του Τζουν. Οι σημειώσεις της από αυτό το τρίγωνο έγιναν βιβλίο με τίτλο «Χένρι και Τζουν» το οποίο εκδόθηκε πολλά χρόνια αργότερα. Το 1939 άφησε με τον σύζυγός της την Ευρώπη που ετοιμαζόταν για πόλεμο και πήγαν στην Νέα Υόρκη όπου δημοσίευσε κάποια βιβλία της με δικά της έξοδα.

Το 1947 γνώρισε τον δεύτερο άνδρα της σε ένα ασανσέρ, έναν ηθοποιό 16 χρόνια μικρότερό της, συζούσαν ανά περιόδους και παντρεύτηκαν το 1955. Το 1966 μαθεύτηκε λόγω κάποιων φορολογικών ελέγχων ότι ήταν δίγαμη και αναγκάστηκε να ακυρώσει τον δεύτερο γάμο για να μην πάει φυλακή. Εξακολούθησε ωστόσο μοιράζει τον χρόνο της με τον πρώτο κανονικό άνδρα της και με τον δεύτερο που δεν ήταν πλέον νόμιμος. Παράλληλα έκανε σύντομες σχέσεις με άνδρες συνήθως μικρότερους τους. Τα ημερολόγια της, για τα όποια έγινε διάσημη, δημοσιεύτηκαν μετά το 1960 σε δέκα τόμους και καλύπτουν μια περίοδο 40 χρόνων. Οι τελευταίοι εκδόθηκαν μετά τον θάνατό της. Σε αρκετά από τα κείμενα της έκανε λεπτομερή περιγραφή ερωτικών σκηνών σε σημείο να θεωρηθούν από κάποιους ως πορνογραφικά. Το 1973 έγινε επίτιμη διδάκτορας του κολεγίου Τέχνης της Φιλαδέλφειας και το 1974 έγινε μέλος του Ινστιτούτου Τεχνών και Γραμμάτων των ΗΠΑ. Νόσησε από καρκίνο και πέθανε στις 14 Ιανουαρίου 1974. «Ο ωκεανός να αποθέσει τις στάχτες μου σε όλες τις ακρογιαλιές του κόσμου», αυτή ήταν η τελευταία επιθυμία της και ο τελευταίος σύντροφός της, ικανοποιώντας την επιθυμία της, σκόρπισε την τέφρα της στον Ειρηνικό.