Κάρεν Μπλίξεν 1885 έως 1962 (77)
Η θεραπεία για όλα είναι το αλμυρό νερό: ιδρώτας, δάκρυα, ή η αλμυρή θάλασσα.
ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ
To 1913 παντρεύτηκε τον δεύτερο ξάδελφό της, τον Σουηδό βαρώνο Μπρορ φον Μπλίξεν-Φίνεκε και έτσι απέκτησε το τίτλο της βαρώνης. Οι δύο τους μετακόμισαν στην Αφρική και έστησαν μια φυτεία καφεόδεντρων, σε απόσταση 10 χιλιόμετρα από το Ναϊρόμπι. Η Μπλίξεν διαγνώστηκε με σύφιλη και ξεκίνησε θεραπεία με αρσενικό και υδράργυρο, γεγονός που επιβάρυνε την υγεία της. Το ζευγάρι δεν τα πήγαινε καλά λόγω διαφορετικής παιδείας και χώρισε το 1925. Η Κάρεν είχε γνωρίσει εντωμεταξύ τον Άγγλο κυνηγό Χάτον και μετά το διαζύγιό της έκανε σε σχέση μαζί του, μέχρι το 1931, που ο Χάτον πέθανε σε αεροπορικό δυστύχημα.
Απαρηγόρητη η Μπλίξεν, επέστρεψε στην Δανία, αφιερώθηκε στο γράψιμο και δεν ξαναπήγε ποτέ στην Κένυα. Το 1937, δημοσίευσε το μυθιστόρημα «Πέρα από την Αφρική», όπου περιγράφει τις εμπειρίες της από την Αφρική. Το βιβλίο γράφηκε στα αγγλικά και εν συνεχεία μεταφράστηκε στα δανέζικα και έγινε ταινία που γνώρισε παγκόσμια επιτυχία το 1985. Ο Όρσον Γουέλς υπήρξε μεγάλος θαυμαστής του έργου της Μπλίξεν, και έκανε ταινία το διήγημά της «Αθάνατη Ιστορία» από τη συλλογή «Ανέκδοτα του Πεπρωμένου» (1958). Από το ίδιο βιβλίο, μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη το διήγημά της με τίτλο «Η Γιορτή της Μπαμπέτ» , που απέσπασε το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας το 1988.
Το 1944 η Κάρεν Μπλίξεν εξέδωσε με ψευδώνυμοτο μοναδικό της μυθιστόρημα «Οι αγγελικοί εκδικητές» . Τη δεκαετία του ‘50 η Μπλίξεν ήταν μία καθιερωμένη συγγραφέας με διεθνή φήμη. Όταν το 1954 ο Ερνστ Χέμινγουεϊ κέρδισε το Νόμπελ Λογοτεχνίας δήλωσε πως αυτό θα έπρεπε να έχει απονεμηθεί στην Κάρεν Μπλίξεν. Στις συλλογές των ιστοριών της συμπεριλαμβάνονται: «Επτά γοτθικές ιστορίες» (1934), «Ιστορίες του χειμώνα» (1942), «Τελευταίες ιστορίες» (1957), «Σκιές στη χλόη» (1960), «Έρενγκαρντ» (1963) και «Καρναβάλι» (1977).
Η Μπλίξεν πέθανε στις 7 Σεπτεμβρίου 1962, στο οικογενειακό κτήμα του Ρούνγκστεντ, έχοντας τα τελευταία χρόνια πολλά προβλήματα υγείας.