Τόμας Μορ 1478 έως 1535 (57)
Δεν θα εγκαταλείπατε το πλοίο σε μια καταιγίδα μόνο και μόνο επειδή δεν μπορeίτε να ελέγξετε τους ανέμους.
ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ
Έζησε σε καρθουσιανό μοναστήρι για τέσσερα χρόνια και κατόπιν εντάχθηκε στο τάγμα των Φραγκισκανών, ώσπου τελικά αποφάσισε να επιστρέψει στον πολιτισμό και να υπηρετήσει τη χώρα του από τη θέση του πολιτικού. Το 1504 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής, μία από τις πρώτες ενέργειές του ήταν να προωθήσει τη μείωση των βασιλικών προνομίων. Ως εκδίκηση, ο βασιλιάς Ερρίκος ο 7ος φυλάκισε τον πατέρα του και τον άφησε ελεύθερο μόνο όταν ο Τόμας Μορ πλήρωσε ένα υψηλό πρόστιμο και αποσύρθηκε από τη δημόσια ζωή.
Επέστρεψε στην ενεργό δράση, μετά το θάνατο του βασιλιά, το 1509. Το 1510 ανέλαβε βοηθός του έπαρχου του Λονδίνου, το 1517 έγινε μέλος του ανακτοβουλίου και το 1521 χρίστηκε ιππότης. Ως γραμματέας και σύμβουλος του βασιλιά Ερρίκου του 8ου, η επιρροή του στην κυβέρνηση ήταν μεγάλη. Το 1523 έγινε πρόεδρος της Βουλής των Κοινοτήτων και το 1525 καγκελάριος του Δουκάτου του Λάνκαστερ, μία θέση που συνεπαγόταν τον διοικητικό και δικαστικό έλεγχο ενός μεγάλου μέρους της βόρειας Αγγλίας.
Παράλληλα με την πολιτική καριέρα του, ο Μορ ασχολήθηκε και με τη συγγραφή, και μάλιστα υπήρξε πολυγραφότατος. Το πιο γνωστό και σημαντικό του έργο είναι το «Ουτοπία» (1515), ένα από τα πλέον συζητημένα κείμενα μέχρι σήμερα, (ο τίτλος προέρχεται από τα ελληνικά, (ου-τόπος, ένας τόπος που δεν υπάρχει). Στο βιβλίο του αυτό, ο Μορ αντιπαραβάλει την ζωή των χριστιανο-ευρωπαϊκών κρατών με μια τέλεια δομημένη κοινωνία ενός φανταστικού μη χριστιανικού νησιού, Πρόκειται για την περιγραφή μιας ιδανικής κοινωνίας ισότητας, κοινοκτημοσύνης, θρησκευτικής ανοχής (υπό περιορισμούς όμως), όπου η εργασία θα είναι εξάωρη και δεν θα υπάρχουν χρήμα, δικηγόροι και εκμετάλλευση μιας ιδανικής κοινωνίας ισότητας, κοινοκτημοσύνης, θρησκευτικής ανοχής και δεν θα υπάρχουν ιδιοκτησίες, χρήμα, δικηγόροι, εκμετάλλευση.
Ο Μορ ήταν ένθερμος καθολικός ο οποίος ασκούσε με τα έργα του σκληρή κριτική στον Προτεσταντισμό και τον Λουθηρανισμό. Όταν ο βασιλιάς Ερρίκος ο Η ήρθε σε ρήξη με τον πάπα και ανακήρυξε τον εαυτό του αρχηγό της αγγλικής Εκκλησίας, ο Μορ παραιτήθηκε αρνούμενος να δεχτεί ένα κοσμικό πρόσωπο ως κεφαλή της θρησκείας. Την 1 Ιουλίου 1535 δικάστηκε για την παραπάνω άρνησή του, στην οποία επέμεινε, και στις 6 Ιουλίου αποκεφαλίστηκε. Τα τελευταία λόγια του ήταν: «Πεθαίνω πιστός υπηρέτης του βασιλιά, όμως πρωτίστως του Θεού». Η κεφαλή του στήθηκε σε πάσαλο στην γέφυρα του Λονδίνου και παρέμεινε εκεί έναν ολόκληρο μήνα. Το 1935 ανακηρύχθηκε άγιος της Καθολικής Εκκλησίας.