Μητρόπουλος 1896 έως 1960 (64)
O πρωταρχικός σκοπός σε μια συναυλία δεν είναι η τελειότητα στην εκτέλεση αλλά η επικοινωνία.
ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ
«Αποτελεί αμετάκλητον επιθυμίαν μου όπως εις περίπτωσιν θανάτου μου δημοσιευθεί ειδοποίησις προς αποφυγήν αποστολής ανθέων. Παν άτομον το οποίον θα επεθύμει να αποτίσει φόρον τιμής δύναται να συμβάλει εις κεφάλαιον συγκεντρωθησόμενον εις το όνομά μου. Το κεφάλαιον τούτο θα χρησιμοποιείται επ’ ωφελεία των Αμερικανών συνθετών, την διαχείρησίν του δε δέον να αναλάβει ο Σύλλογος της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Νέας Υόρκης. Η σορός μου να μην εκτεθεί εις κοινήν θέαν και να αποτεφρωθεί άνευ τελετής και κατά τον πλέον σύμφορον τρόπον. Η τέφρα μου να αποδοθεί εις τον Τζέϊμς Ντίξον, διαμένοντα εις πόλιν Αϊόβα, εις την οδόν Σλένταρ 1333, να τοποθετηθεί δε εντός κοινής λυκήθου ή ετέρου δοχείου αγορασθησομένου εις την ονομαστικήν του αξίαν. Ο προαναφερθείς Τζέϊμς Ντίξον δύναται, εάν το επιθυμεί, να παραδώσει την ως άνω λήκυθον εις τη Ελλάδα».
Από το 1922 έως το 1924 εργάστηκε ως μουσικός στην Κρατική Όπερα του Βερολίνου. Το 1924 επέστρεψε στην Αθήνα και ανέλαβε τη διεύθυνση της Συμφωνικής Ορχήστρα του Ωδείου Αθηνών. Σύντομα απέκτησε διεθνή φήμη και ξεκίνησε να διευθύνει σπουδαία ευρωπαϊκά μουσικά σύνολα όπως τη Φιλαρμονική του Βερολίνου. Το 1936 πήγε στις ΗΠΑ για να διευθύνει τη Συμφωνική Ορχήστρα της Βοστόνης και το 1938 ανέλαβε τη διεύθυνση της Συμφωνικής Ορχήστρας της Μινεάπολης, στην οποία παρέμεινε επικεφαλής έως το 1949, καθιστώντας τη μία από τις κορυφαίες ορχήστρες των ΗΠΑ. Το 1949 μετακόμισε στη Συμφωνική της Νέας Υόρκης, στην οποία παρέμεινε έως το 1957, αρχικά ως διευθυντής και στη συνέχεια ως αρχιμουσικός και καλλιτεχνικός διευθυντής.
Από το 1950 ξανάρχισε τις ευρωπαϊκές του εμφανίσεις, έπειτα από παραμονή 12 ετών στις ΗΠΑ. Από τότε μοίραζε τον χρόνο του μεταξύ Ευρώπης και Αμερικής. Το καλοκαίρι του 1955 πραγματοποίησε μια μεγάλη πανευρωπαϊκή περιοδεία με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Νέας Υόρκης, ανάμεσα στις πόλεις που επισκέφθηκε ήταν και η Αθήνα, έπειτα από απουσία 17 ετών, με μια μεγαλειώδη συναυλία στο Ηρώδειο.
O Δημήτρης Mητρόπουλος, στη διάρκεια της 37χρονης καριέρας του διηύθυνε στην Ευρώπη και την Αμερική σαράντα πέντε (45) ορχήστρες, ανέβηκε στο πόντιουμ πάνω από 2.500 φορές για να διευθύνει συμφωνικές συναυλίες, παραστάσεις όπερας και για να συμπράξει (είτε διευθύνοντας, είτε παίζοντας πιάνο είτε καθοδηγώντας και επιβλέποντας) σε συναυλίες μουσικής δωματίου. Ήταν γνωστός για τη φωτογραφική του μνήμη καθώς μπορούσε να διευθύνει χωρίς παρτιτούρα. Εκτός από σπουδαίος μαέστρος, υπήρξε και σημαντικός συνθέτης. Έγραψε περίπου 40 έργα για ορχήστρα, πιάνο και φωνή, καθώς και μία όπερα («Αδελφή Βεατρίκη»).
Ο Μητρόπουλος δεν παντρεύτηκε ποτέ. Tο 1953 έπαθε μια ελαφριά καρδιακή προσβολή και το 1959 δεύτερη και πολύ πιο σοβαρή. Οι γιατροί συμβούλευσαν πως έπρεπε να πάψει να διευθύνει αν ήθελε να ζήσει. Aποφάσισε να εξακολουθήσει τη δουλειά του με την ίδια πάντα ένταση. Πέθανε από την τρίτη καρδιακή προσβολή πάνω στο πόντιουμ της Σκάλας του Μιλάνου, κατά την διάρκεια πρόβας, στις 2 Νοεμβρίου του 1960.