Άλις Μίλερ 1923 έως 2010 (87)
Η βία που ασκείται στα παιδιά γίνεται μπούμερανγκ για την κοινωνία.
ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ
Δρόμοι της ζωής
Η Μίλερ κέρδισε υποτροφία στο Πανεπιστήμιο της Βασιλείας to 1946 και μετακόμισε στην Ελβετία. Εκεί παντρεύτηκε το 1949 τον Ελβετό κοινωνιολόγο Andreas Miller, έκαναν 2 παιδιά και χώρισαν το 1973. Το 1953 η Μίλερ πήρε το διδακτορικό της στη φιλοσοφία, την ψυχολογία και την κοινωνιολογία, μεταξύ 1953 και 1960 σπούδασε ψυχανάλυση και την άσκησε μεταξύ 1960 και 1980 στη Ζυρίχη. Από εκείνη τη χρονιά και μετά αφιερώθηκε στην έρευνα σχετικά με την κακοποίηση στην παιδική ηλικία.
Ασχολήθηκε συστηματικά με τους λανθασμένους χειρισμούς των γονέων κατά τη διάρκεια της ανατροφής των παιδιών τους, με τις διάφορες στρατηγικές προφύλαξης ενάντια στα τραύματα της παιδικής ηλικίας, με τις συνέπειες της απώθησης αυτών των τραυμάτων σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο.
Η Μίλλερ κατέδειξε ότι τα παιδιά που έχουν υποστεί βία από τους γονείς ή τους δασκάλους τους στη βρεφική ή παιδική τους ηλικία κάποια στιγμή θα στρέψουν τη βία αυτή εναντίον της κοινωνίας. διαιωνίζοντάς ένα φαύλο κύκλο, κατά τον οποίο, γονείς κακοποιούν ή παραμελούν τα παιδιά τους με τον ίδιο τρόπο που υπέστησαν την κακοποίηση και την παραμέληση οι ίδιοι ως παιδιά
Το 1985 έφυγε από την Ελβετία και μετακόμισε στη Νότια Γαλλία, ενώ τον Απρίλιο του 1987 η Μίλερ ανακοίνωσε σε συνέντευξή της στο γερμανικό περιοδικό «Psychology Today» την απόρριψη της ψυχανάλυσης, επειδή θεώρησε ότι η αντίληψη της κλασικής ψυχανάλυσης κατευθύνεται προς την ενοχοποίηση του παιδιού και την αθώωση των γονέων, με συνέπεια για τα πρώην θύματα παιδικής κακοποίησης να μην αναγνωρίζουν τις παραβιάσεις που τους προκλήθηκαν και να μη επιλύουν τις συνέπειες της.
Η Μίλερ αυτοκτόνησε στις 14 Απριλίου 2010, σε ηλικία 87 ετών, ενώ ήταν βαριά άρρωστη, σε προχωρημένο στάδιο καρκίνου στο πάγκρεας.
Τα πιο γνωστά της βιβλία είναι «Οι φυλακές της παιδικής μας ηλικίας», «Δρόμοι της ζωής. Έξι ιστορίες» «Το ξύπνημα της Εύας», «Το σώμα δεν ψεύδεται ποτέ», «Για το καλό σου»