ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Νόρμαν Μέιλερ 1923 έως 2007 (84)

Όσα περισσότερα πράγματα έχετε, τόσο περισσότερα πράγματα χρειάζεστε για να νιώθετε άνετα.


ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ

Η μάγισσα τέχνη

Η μισή Αμερική έγινε ημίτρελη από τα κρυολογήματα, τα γιατρικά, το άσθμα και τις αλλεργίες, τα νοσοκομεία και τους διάσημους χειρουργούς με νυστέρια, πρόνοιες και σχέδια και επιτροπές και πλήξη, πλήξη μεταδιδόμενη σαν πανώλη στα βάθη της χώρας. Η άλλη μισή Αμερική έγινε πίθηκος και οι μοτοσυκλέτες άρχισαν να μουγκρίζουν σαν λιοντάρια σε ολόκληρη τη χώρα και όλα τα κτήνη όλης της θαμμένης ιστορίας της Αμερικής συντόνισαν τη συχνότητα τους και ετοιμάστηκαν να χωθούν στην αγορά. Σκεφτόταν κάποιος την Αμερική και στο μυαλό του ερχόταν η ασπιρίνη, οι διαφημίσεις κουζινών και το αίμα. Στο μυαλό ερχόταν το Βιετνάμ...”

Ο Νόρμαν Μέιλερ (Norman Mailer, 31 Ιανουαρίου 1923 - 10 Νοεμβρίου 2007) ήταν Αμερικανός συγγραφέας, δημοσιογράφος, θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης, συνιδρυτής της «Νέας δημοσιογραφίας» ενός συνδυασμού λογοτεχνίας με πραγματικά γεγονότα. Γεννήθηκε στο Νιού Τζέρσεϊ σε μια μεσοαστική εβραϊκή οικογένεια, ο πατέρας του ήταν λογιστής και η μητέρα του είχε πρακτορείο οικονόμων και νοσοκόμων. Μεγάλωσε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης και το 1939 έγινε δεκτός στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ. Σπούδασε αεροναυπηγική ενώ συγχρόνως ασχολούνταν με το γράψιμο, το πρώτο του διήγημα εκδόθηκε όταν ήταν 18 ετών. Αποφοίτησε το 1943 και κλήθηκε από τον Αμερικανικό Στρατό για να υπηρετήσει κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στον νότιο Ειρηνικό. Το 1948 γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης στο Παρίσι και εξέδωσε ένα βιβλίο που τον έκανε παγκόσμια γνωστό: «Οι νεκροί και οι γυμνοί», βασιζόμενο στις προσωπικές του εμπειρίες από τον πόλεμο. Τα επόμενα βιβλία του «Ακτή της Μπαρμπαριάς» (1951) και «Πάρκο των ελαφιών» (1955) πήραν κακές κριτικές και την δεκαετία του 1950 ήταν περισσότερο διάσημος για τα οργιώδη πάρτι στο σπίτι του στο Μανχάταν, για το άφθονο μποξ που έπαιζε μέσα κι έξω από το ρινγκ, για την υπερκατανάλωση αλκοόλ και ναρκωτικών και για την άστατη ερωτική του ζωή. Το 1955 πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Village Voice και στα χρόνια που ακολούθησαν γνώρισε μεγάλη επιτυχία με μυθιστορήματα, πολιτικά δοκίμια, θεατρικά έργα, βιογραφίες και κριτικές.

Επικριτής της φιλοπολεμικής πολιτικής των ΗΠΑ, κάλυψε δημοσιογραφικά τα συνέδρια του Ρεπουμπλικανικού και του Δημοκρατικού Κόμματος και το 1967 συνελήφθη για τη συμμετοχή του στις διαδηλώσεις κατά του πολέμου του Βιετνάμ. Δυο χρόνια αργότερα διεκδίκησε χωρίς επιτυχία το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος για τη θέση του υποψήφιου δήμαρχου της Νέας Υόρκης.

Από τα πιο γνωστά έργα του είναι: Τα προεδρικά έγγραφα (1963), Ένα Αμερικάνικο όνειρο (1965), Οι στρατιές της νύχτας (1968), που τιμήθηκε με το Βραβείο Πούλιτζερ και το Εθνικό Βραβείο Βιβλίου, «Το Μαϊάμι και η πολιορκία του Σικάγο» (1968), «Μια φωτιά στο φεγγάρι» (1970), Μέριλιν (1973), «Το τραγούδι του εκτελεστή» (1979), βραβευμένο με Πούλιτζερ. Έγραψε και βιογραφίες όπως του Πικάσο και κατά τα τέλη της δεκαετίας του '60 σκηνοθέτησε μια σειρά αυτοσχεδιαστικών πειραματικών φιλμ ενώ το 1987 διασκεύασε και σκηνοθέτησε το μυθιστόρημά του «Οι σκληροί δεν χορεύουν».

Παντρεύτηκε έξι φορές και απέκτησε οκτώ παιδιά από τους διάφορους γάμους του, ενώ υιοθέτησε ακόμα ένα. Πέθανε από οξεία νεφρική ανεπάρκεια το πρωί της 10ης Νοεμβρίου του 2007, μετά από μια εγχείριση στους πνεύμονες σε νοσοκομείο του Μανχάταν.