Γιώργος Θεοτοκάς 1906 έως 1966 (60)
Αν έχετε μια ευγενική ψυχή, θα καταλάβετε μια μέρα πως η μόνη δυνατή ευτυχία είναι η προσφορά του εαυτού σας.
ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ
Τετράδια Ημερολογίου
Τέλειωσε το Ελληνογαλλικό Λύκειο της Κωνσταντινούπολης και το 1922, μετά την μικρασιατική καταστροφή, έφτασε οικογενειακώς στην Αθήνα, όπου γράφτηκε στη Νομική Σχολή. Μετά την αποφοίτησή του το 1927 έφυγε για τρία χρόνια στο Παρίσι και το Λονδίνο συνεχίζοντας τις νομικές σπουδές του. Επέστρεψε το 1929 στην Αθήνα και δημοσίευσε το «Ελεύθερο Πνεύμα» στο οποίο αναδείκνυε την ανάγκη αφύπνισης και ανόρθωσης του πνευματικού χώρου. Ξεκίνησε να δικηγορεί μα κυρίως να ασχολείται με την πεζογραφία, το θέατρο, την ποίηση, το δοκίμιο, την κριτική , την ταξιδιωτική λογοτεχνία. Στο έργο του προσπάθησε να συγκεράσει την αρχαιοελληνική και βυζαντινή παράδοση με την σύγχρονη πραγματικότητα και τον Ευρωπαϊκό νεωτερισμό.
Από την πλοούσαι λογοτεχνική του παραγω΄γη ξεχωρίζουν τα «Αργώ»(πρώτο του μυθιστόρημα, «Λεωνής», Ασθενείς και οδοιπόροι, «το Δαιμόνιο» και άλλα. Συνεργάστηκε με πολλά λογοτεχνικά περιοδικά και με την εφημερίδα «Το Βήμα», ενώ υπήρξε μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού Εποχές και συνιδρυτής του περιοδικού Νέα Γράμματα (1935). Διετέλεσε διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου (1945-1946 και 1951-1952) και πρόεδρος του Δ.Σ του Κ.Θ.Β.Ε. Τιμήθηκε το 1939 με το βραβείο Πεζογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών, για το μυθιστόρημα «Το δαιμόνιο», το 1957 με το Α' κρατικό βραβείο δοκιμίου, για το έργο του «Τα προβλήματα του καιρού μας» και το 1965 με το κρατικό βραβείο μυθιστορήματος.
Από τον Ιανουάριο του 1933 και για ένα περίπου χρόνο ο Θεοτοκάς υπήρξε συνεκδότης του περιοδικού, με εθνικιστικές τάσεις, «Ιδέα». Κάποιοι τον κατηγόρησαν πως βρίσκεται κοντά στο όραμα του «εθνικοσοσιαλισμού», ο ίδιος το αρνιόταν κατηγορηματικά υποστηρίζοντας: «… θήτευα εσώτερα σ' έναν σοσιαλισμό άλλον, ελεύθερο, ανεξίθρησκο, όχι οργανωμένο σε στρατό, καθώς ο δικός τους...». Το 1940, κατατάχτηκε στο στρατό ως εθελοντής, έλαβε την βασική εκπαίδευση, αλλά τελικά δεν πολέμησε. Παντρεύτηκε το 1948, με την σύζυγο του να πεθα το 1959. Το 1966 έκανε έναν δεύτερο γάμο όμως λίγους μήνες αργότερα, πέθανε από ραγδαία εξάπλωση καρκίνου στο συκώτι.