ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Αντρέ Ζιντ 1869 έως 1951 (82)

Τίποτε δεν εμποδίζει την ευτυχία όσο η ανάμνηση της ευτυχίας.


ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ



Ο Αντρέ Ζιντ (André Gide, 1869 – 1951)[2] ήταν Γάλλος μυθιστοριογράφος, δοκιμιογράφος και θεατρικός συγγραφέας. Γεννήθηκε στο Παρίσι στις 22 Νοεμβρίου 1869, σε μια μεγαλοαστική προτεσταντική οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν καθηγητής νομικής στο πανεπιστήμιο του Παρισιού ωστόσο πέθανε το 1880, όταν ο Ζιντ ήταν 11 ετών. Μεγάλωσε στην Νορμανδία σε ένα απομονωμένο περιβάλλον, έγραφε από μικρός και δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα σε ηλικία 21 ετών.

Το 1893 και το 1894,ταξίδεψε στη Βόρεια Αφρική, και εκεί συνειδητοποίησε τις ομοφυλοφιλικές του τάσεις. Το 1895 πέθανε η μητέρα του και εκείνος παντρεύτηκε την ξαδέρφη του. Το 1896, έγινε δήμαρχος μιας κοινότητας στη Νορμανδία. Το 1908, συμμετείχε στην ίδρυση του λογοτεχνικού περιοδικού (The New French Review). Το 1916, έκανε σχέση με τον μόλις 15 ετών γιο ενός φίλου του ο οποίος είχε υπάρξει και δάσκαλός του. Οι δυο τους φύγανε για το Λονδίνο ενώ η σύζυγος του τού έκαψε όλη την αλληλογραφία και πολλά γραπτά για να τον εκδικηθεί. Ο Ζιντ έγραψε ένα έργο απολογία του ομοφυλοφιλικού έρωτα προς τον νεαρό (Κορυντόν) που επέσυρε γενική κατακραυγή.

Το 1923 απέκτησε μια κόρη από την πολύ νεότερή του θυγατέρα ενός φίλου του ζωγράφου ενώ συνέχιζε την σχέση με τον νεαρό Μάρκ. Μαζί του ταξίδεψε στην Γαλλική Ισημερινή Αφρική το 1926 και 1927. Στην επιστροφή οι δρόμοι τους χώρισαν καθώς ο Μάρκ είχε στραφεί στις γυναίκες. Στις αρχές της δεκαετίας του 1930 ο Ζιντ προσέγγισε τον κομμουνισμό χωρίς ωστόσο να γίνει μέλος, το 1936 δέχθηκε πρόσκληση των σοβιετικών αρχών να επισκεφθεί τη Σοβιετική Ένωση.

Στα πρώτα χρόνια της συγγραφικής του καριέρας, ο Ζιντ έγραψε για υπαρξιακά προβλήματα και για τις ανθρώπινες σχέσεις, μετά το ταξίδι του στην Αφρική άρχισε να προσεγγίζει ευρύτερα κοινωνικά προβλήματα, έγινε πολέμιος της γαλλικής αποικιοκρατικής πολιτική και γενικότερα της καταπίεσης των Αφρικανών. Σε όλο το έργο του φαίνεται ότι βρισκόταν κάτω από την πίεση αντίρροπων δυνάμεων, όπως της προτεσταντικής πειθαρχίας και της σεξουαλικότητάς του, του ασκητισμού και του αισθησιασμού. Το 1947, έλαβε το βραβείο Νόμπελ στη λογοτεχνία "για το περιεκτικό και σημαντικό έργο του, στο οποίο τα ανθρώπινα προβλήματα παρουσιάζονται με αγάπη για την αλήθεια και έντονη ψυχολογική αντίληψη".

Ο Ζιντ πέθανε στο Παρίσι στις 19 Φεβρουαρίου 1951. Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία έβαλε τα έργα του στον κατάλογο των Απαγορευμένων Βιβλίων το 1952.