Γουίτμαν, Γουόλτ: Ζωή και Τέχνη

	ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ Γουόλτ Γουίτμαν, 1819 έως 1892 (73) Ευτυχία: Όχι σε ένα άλλο μέρος, αλλά σ’ αυτό το μέρος. Όχι μια άλλη ώρα, αλλά αυτήν την ώρα. ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ
ΞΑΣΤΕΡΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ Τούτη είναι η ώρα σου, ω Ψυχή, Η ελεύθερη πτήση σου στο ανείπωτο, Μακριά από βιβλία, μακριά απ’ την τέχνη, η μέρα σβήνει, το μάθημα τελειώνει ατενίζεις και στοχάζεσαι ό,τι πιο πολύ αγαπάς: Τη νύχτα, τον ύπνο, τον θάνατο και τα αστέρια.	Ο Γουόλτ Γουίτμαν ήταν κορυφαίος Αμερικάνος ποιητής, υποστηρικτής του δημοκρατικού πολιτεύματος και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Γεννήθηκε στις 31 Μαΐου του 1819 στο Λόνγκ Άιλαντ, δεύτερο παιδί από εννιά αδέρφια. Ο πατέρας του ήταν ξυλουργός και το 1824 μετακόμισαν στο Μπρούκλιν όπου ξεκίνησε μια οικοδομική επιχείρηση. Δώδεκα ετών ο Γουόλτ εγκατέλειψε το σχολείο για να μάθει την τέχνη του τυπογράφου. Ήταν εκ φύσεως ανοιχτός σε νέες ιδέες και ρεύματα και περνούσε ατελείωτες ώρες στην βιβλιοθήκη διαβάζοντας ποίηση και λογοτεχνία. Ξεκίνησε να γράφει διηγήματα και προσπάθησε να τα δημοσιεύσει σε περιοδικά κι εφημερίδες ενώ συγχρόνως έκανε διάφορες δουλειές όπως βοηθός δικηγόρου και δάσκαλος. Τα επόμενα χρόνια ίδρυσε την εφημερίδα Long Islander, εργάστηκε σε διάφορα έντυπα και εφημερίδες ως συντάκτης, τυπογράφος, δημοσιογράφος. Επίσης ασχολήθηκε με την πολιτική και ανέλαβε ενεργό ρόλο στην εφημερίδα Δημοκρατική επιθεώρηση η οποία ήταν το επίσημο έντυπο του Δημοκρατικού κόμματος. Το 1855 εκδίδει με δικά του έξοδα την συλλογή «Φύλλα χλόης» το οποίο αναδείχθηκε στο σημαντικότερο έργο του καθώς το επεξεργαζόταν και το εμπλούτιζε μέχρι τέλους της ζωής του. Στην πρώτη έκδοση υπήρχαν 12 ποιήματα χωρίς τίτλους, στην 2η τα ποιήματα έγιναν 20, η 3η έκδοση το 1860 εκδόθηκε από εκδοτικό οίκο και παρά τις αντιδράσεις των συντηρητικών που το θεώρησαν ανήθικο, ίσως και εξαιτίας αυτών, τον έκανε γνωστό στους λογοτεχνικούς κύκλους. Σε αυτή την έκδοση είχε προσθέσει το ποίημα «Παιδιά του Αδάμ» στο οποίο μιλούσε ανοιχτά για την ομοφυλοφιλία του. Δέχτηκε πιέσεις για να αποκηρύξει το ποίημα αλλά αρνήθηκε σθεναρά, με αποτέλεσμα, εκτός της κατακραυγής, να απολυθεί από το Δημόσιο ταμείο της Ουάσιγκτον στο οποίο εργαζόταν εκείνα τα χρόνια. Το 1862, κατά την διάρκεια του εμφύλιου πολέμου επισκέφτηκε τον τραυματισμένο αδερφό του στο πεδίο της μάχης και γνώρισε από κοντά την φρίκη του πολέμου, έγραψε για αυτήν στις επόμενες συλλογές του, «Ήχος Τυμπάνων» και «Παρεπόμενα στον ήχο Τυμπάνων» καθώς και στο πεζογράφημα «Δείγματα ημερών και συνάθροιση». Το 1868 δημοσιεύτηκαν ποιήματά του στο Λονδίνο όπου γνώρισαν μεγάλη επιτυχία. Το 1870 δημοσιεύτηκε το έργο του «Δημοκρατικές απόψεις» στο οποίο εκθέτει τα πιστεύω του για την δημοκρατία και για το πως η λογοτεχνία μπορεί να βοηθήσει στην θεμελίωση και στήριξή της. Το 1873 έπαθε εγκεφαλικό και έμεινε μερικώς παράλυτος, εγκαταστάθηκε στο Κάμπτεν του Νιού Τζέρσευ με την μητέρα του που υπεραγαπούσε. Συνεχίζει ωστόσο να γράφει και να δημοσιεύει, είναι αναγνωρισμένος ποιητής πλέον και με τα χρήματα που βγάζει αγοράζει το 1884 το δικό του σπίτι στο Κάμπτεν. Το 1884 παθαίνει και δεύτερο εγκεφαλικό, ούτε τώρα δεν σταματάει την συγγραφή. Συνεχίζει να επανεκδίδει σε εμπλουτισμένη μορφή κάθε φορά το βασικό του έργο «Φύλλα χλόης», ώσπου γίνεται ένας ογκώδης τόμος με 400 ποιήματα στην τελική του μορφή το 1891. Ο Γουίτμαν πέθανε τον επόμενο χρόνο, στις 26 Μαρτίου 1892, θάφτηκε στον τάφο τον οποίο ο ίδιος είχε προετοιμάσει, με επιγραφή τους παρακάτω στίχους του: Στήριγμα μου είναι ένα κομμάτι ξύλου εντοιχισμένο σε γρανίτη Γελάω σε ότι ονομάζεις αποσύνθεση Και βέβαια γνωρίζω το εύρος του χρόνου

Γουόλτ Γουίτμαν, 1819 έως 1892 (73)

Ευτυχία: Όχι σε ένα άλλο μέρος, αλλά σ’ αυτό το μέρος. Όχι μια άλλη ώρα, αλλά αυτήν την ώρα.

ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ

ΞΑΣΤΕΡΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ

Τούτη είναι η ώρα σου, ω Ψυχή,
Η ελεύθερη πτήση σου στο ανείπωτο,
Μακριά από βιβλία, μακριά απ’ την τέχνη,
η μέρα σβήνει, το μάθημα τελειώνει
ατενίζεις και στοχάζεσαι ό,τι πιο πολύ αγαπάς:
Τη νύχτα, τον ύπνο, τον θάνατο και τα αστέρια.

Ο Γουόλτ Γουίτμαν ήταν κορυφαίος Αμερικάνος ποιητής, υποστηρικτής του δημοκρατικού πολιτεύματος και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Γεννήθηκε στις 31 Μαΐου του 1819 στο Λόνγκ Άιλαντ, δεύτερο παιδί από εννιά αδέρφια. Ο πατέρας του ήταν ξυλουργός και το 1824 μετακόμισαν στο Μπρούκλιν όπου ξεκίνησε μια οικοδομική επιχείρηση. Δώδεκα ετών ο Γουόλτ εγκατέλειψε το σχολείο για να μάθει την τέχνη του τυπογράφου. Ήταν εκ φύσεως ανοιχτός σε νέες ιδέες και ρεύματα και περνούσε ατελείωτες ώρες στην βιβλιοθήκη διαβάζοντας ποίηση και λογοτεχνία. Ξεκίνησε να γράφει διηγήματα και προσπάθησε να τα δημοσιεύσει σε περιοδικά κι εφημερίδες ενώ συγχρόνως έκανε διάφορες δουλειές όπως βοηθός δικηγόρου και δάσκαλος. Τα επόμενα χρόνια ίδρυσε την εφημερίδα Long Islander, εργάστηκε σε διάφορα έντυπα και εφημερίδες ως συντάκτης, τυπογράφος, δημοσιογράφος. Επίσης ασχολήθηκε με την πολιτική και ανέλαβε ενεργό ρόλο στην εφημερίδα Δημοκρατική επιθεώρηση η οποία ήταν το επίσημο έντυπο του Δημοκρατικού κόμματος.

Το 1855 εκδίδει με δικά του έξοδα την συλλογή «Φύλλα χλόης» το οποίο αναδείχθηκε στο σημαντικότερο έργο του καθώς το επεξεργαζόταν και το εμπλούτιζε μέχρι τέλους της ζωής του. Στην πρώτη έκδοση υπήρχαν 12 ποιήματα χωρίς τίτλους, στην 2η τα ποιήματα έγιναν 20, η 3η έκδοση το 1860 εκδόθηκε από εκδοτικό οίκο και παρά τις αντιδράσεις των συντηρητικών που το θεώρησαν ανήθικο, ίσως και εξαιτίας αυτών, τον έκανε γνωστό στους λογοτεχνικούς κύκλους. Σε αυτή την έκδοση είχε προσθέσει το ποίημα «Παιδιά του Αδάμ» στο οποίο μιλούσε ανοιχτά για την ομοφυλοφιλία του. Δέχτηκε πιέσεις για να αποκηρύξει το ποίημα αλλά αρνήθηκε σθεναρά, με αποτέλεσμα, εκτός της κατακραυγής, να απολυθεί από το Δημόσιο ταμείο της Ουάσιγκτον στο οποίο εργαζόταν εκείνα τα χρόνια. Το 1862, κατά την διάρκεια του εμφύλιου πολέμου επισκέφτηκε τον τραυματισμένο αδερφό του στο πεδίο της μάχης και γνώρισε από κοντά την φρίκη του πολέμου, έγραψε για αυτήν στις επόμενες συλλογές του, «Ήχος Τυμπάνων» και «Παρεπόμενα στον ήχο Τυμπάνων» καθώς και στο πεζογράφημα «Δείγματα ημερών και συνάθροιση». Το 1868 δημοσιεύτηκαν ποιήματά του στο Λονδίνο όπου γνώρισαν μεγάλη επιτυχία. Το 1870 δημοσιεύτηκε το έργο του «Δημοκρατικές απόψεις» στο οποίο εκθέτει τα πιστεύω του για την δημοκρατία και για το πως η λογοτεχνία μπορεί να βοηθήσει στην θεμελίωση και στήριξή της. Το 1873 έπαθε εγκεφαλικό και έμεινε μερικώς παράλυτος, εγκαταστάθηκε στο Κάμπτεν του Νιού Τζέρσευ με την μητέρα του που υπεραγαπούσε. Συνεχίζει ωστόσο να γράφει και να δημοσιεύει, είναι αναγνωρισμένος ποιητής πλέον και με τα χρήματα που βγάζει αγοράζει το 1884 το δικό του σπίτι στο Κάμπτεν. Το 1884 παθαίνει και δεύτερο εγκεφαλικό, ούτε τώρα δεν σταματάει την συγγραφή. Συνεχίζει να επανεκδίδει σε εμπλουτισμένη μορφή κάθε φορά το βασικό του έργο «Φύλλα χλόης», ώσπου γίνεται ένας ογκώδης τόμος με 400 ποιήματα στην τελική του μορφή το 1891. Ο Γουίτμαν πέθανε τον επόμενο χρόνο, στις 26 Μαρτίου 1892, θάφτηκε στον τάφο τον οποίο ο ίδιος είχε προετοιμάσει, με επιγραφή τους παρακάτω στίχους του:
Στήριγμα μου είναι ένα κομμάτι ξύλου
εντοιχισμένο σε γρανίτη
Γελάω σε ότι ονομάζεις αποσύνθεση
Και βέβαια γνωρίζω το εύρος του χρόνου

Γουόλτ Γουίτμαν, 1819 έως 1892 (73) Ευτυχία: Όχι σε ένα άλλο μέρος, αλλά σ’ αυτό το μέρος. Όχι μια άλλη ώρα, αλλά αυτήν την ώρα.

ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ

Γουόλτ Γουίτμαν, 1819 έως 1892 (73)

Ευτυχία: Όχι σε ένα άλλο μέρος, αλλά σ’ αυτό το μέρος. Όχι μια άλλη ώρα, αλλά αυτήν την ώρα.